Wat voor soort moeilijkheden jij ook kunt ondervinden in het leven, zij verblijven in jouw hart. Wat jij moet doen is moeilijkheden uit je hart verdrijven. Wat ook aan de hand moge zijn aan de oppervlakte van het leven, zolang jij het ziet als moeilijkheden, verstoren de gedachten aan problemen jouw hart, jouw onschuldige hart. Dus als je hart wordt ondergedompeld in het een of andere soort lijden, maakt niet uit hoe groot of hoe klein, draagt jouw hart de last ervan.

Je realiseert je, dat de last een gevolg is van een gedachte van jou. De last ligt niet in de situatie. De last ligt in jouw gedachten over de situatie. De last ligt in wat je gedachten maken van de situatie. Het lijkt misschien dat je gedachten ongenood zijn binnen gewandeld, maar toch heb je iets zoals dit gewaagd: "Wat moet ik hiervan denken?" Deze vraag opent de deur naar jouw lijden.

Het ware antwoord is: "Je moet niets hiervan maken."

Ga je werkelijk iets maken van iets dat langskomt ?

Je ziet echter gradaties. "Deze situatie is ernstig," zeg je. De situatie is inderdaad wat je zegt dat het is.

Wat als Ik je zou vertellen dat jij lijden niet op jezelf hoeft te nemen ? Het is niet goed, geliefde. Het is niet noodzakelijk, noch is het goed.

Zelfs zogenaamde tragedies hoeven niet als zijnde tragisch te worden bekeken. Het is alsof je een boek hebt gekregen om te volgen. Het is een boek van het lijden. Dit boek bevat categorieën strafbare feiten en hun aanvaarde reacties. Jij denkt dat de lijsten met aanvaarde antwoorden gevolgd moeten worden. En zodoende is jouw lijden aan jou voorgeschreven.

Denk niet dat Ik jouw emotionele pijn bagatelliseer. Ik verklaar haar niet als ongegrond. Jouw lijden is echt. Of het nou jouw verlies is van inkomsten of van een geliefde, de impact ervan op jou is echt. Je hebt het niet verzonnen, maar toch zou je het als een gegeven kunnen beschouwen. Het voelt voor jou alsof jouw hele wereld onder je vandaag gehaald is. Het schijnt zo te zijn, maar schijn en wat echt is, is niet altijd hetzelfde. Wat zich heeft voorgedaan is niet het einde van de wereld en het is niet het einde van jouw leven. Het kan goed zijn dat het einde is van jouw leven zoals jij het kent. Wat er ook gebeurde, is ook een onderdeel van het leven. Wat er gebeurt in het leven is niet bedoeld om jou te vertrappen. Het moet jou niet plat stampen. Wat zich ook heeft voorgedaan, jij zult je het te boven komen. Je zult het overleven. Je zult doorgaan.

Je bent afhankelijk van zoveel dingen, omdat jij denkt dat jij dat bent. Je gelooft dat je dat moet zijn. Je maakt te veel dingen wederzijds afhankelijk. Jij wijst jouw werk aan als je levenslijn. Jij wijst jouw dierbaren aan als essentieel voor jouw welzijn.

Jij hebt besloten dat sommige dingen niet mogen gebeuren, ook al weet je heel goed dat ze gebeuren. Banen gaan verloren. Ongelukken gebeuren. Wonen en leven in de wereld zijn vergankelijk. Het is altijd zo geweest. En toch, desondanks, sta jij er op dat het permanent moet zijn. Jij bent permanent. Jouw levenskracht, als We het zo mogen noemen, is blijvend. Jouw ziel is blijvend. Liefde is permanent. Verder is alles vergankelijk. Toch bestrijd jij verandering, zelfs als het niet kan worden bestreden.

Tijd bestaat alleen in de wereld. Je leeft door haar en toch protesteer jij ertegen. Je staat erop dat je leven en de karakters en situaties in je leven hetzelfde blijven, tenzij het gebeurt dat jij een aantal aspecten wilt veranderen van hetgeen het leven jou geeft.

Je wilde iets en je hebt het niet gekregen. Je had iets en het werd jou afgenomen op de een of andere manier. Je wilde iets niet en het kwam je bezoeken.

Er zijn geen verrassingen in het leven en toch ben je geschokt. Dan moet je het leven aanklagen en het beschuldigen van criminaliteit. Dan offert jouw denkgeest jouw mooie hart op en jouw denkgeest noemt zichzelf gerechtvaardigd om dit te doen.

Wordt vervolgd.