Wanneer je met Mijn ogen kijkt, dan zul je schoonheid zien, mooier dan datgene dat je ooit gezien hebt of je voorgesteld hebt. Het zou je duizelen, geliefden. Tegelijkertijd zou je je er over verwonderen waarom je al die schoonheid niet eerder hebt gezien. Je zult niet begrijpen hoe je voorbij kon lopen aan datgene dat zich stralend en al vlak voor jou bevond. Je zult met je hoofd schudden bij de gedachte aan dat wat je had kunnen zien maar toch niet zag. Je zult jezelf een domkop noemen. Je zult nog met je hoofd schudden lang nadat je niet meer weet hoe je jezelf noemen moet.

Het punt waar het om gaat is dat je ooit blind was en nu kunt zien. Hoe dan ook, dit is reden voor vreugde en niet voor spijt.

Geliefden, jullie zullen links en rechts schoonheid zien. Je zult daar schoonheid zien waar het tevoren niet was. In duister, geliefden, zullen jullie schoonheid zien als nooit tevoren. Nu is het tijd voor schoonheid, en nu is de schoonheid voor jullie.

Iemand zou kunnen zeggen dat je schoongemaakt bent zodat je kunt zien. Ik zou gewoon zeggen dat je een stap omhoog hebt gemaakt. Daar is geen schoonmaak voor nodig. Het vraagt er alleen maar om dat je je benen nog één stap hoger brengt. Het kost niet meer schoonmaak dan dat het je kost om te lopen. Wat je moet doen om een stap hoger te komen is alleen maar één stap meer zetten.

Niets hoeft je tegen te houden. Blijf jezelf vooral niet vertellen dat je moet wachten. Kijk, Ik zeg tegen jou dat je alle noodzakelijke ingrediënten al bezit. Wanneer je wilt dat een vlieger op gaat, hoef je hem alleen maar op te laten.

Geliefden, Ik zeg jullie dat Ik direct buiten je raam ben te vinden. Ik zeg je ook dat Ik in je huis ben. Ik bevind Me in de palm van je hand. Ik ben binnen in jou. Waar Ik Ben, hoe kan schoonheid daar niet zijn ? In zoverre als Ik overal ben, waar is schoonheid dan niet ?

Waarom zeg je dat je Mij niet ziet en alle schoonheid van de Schepping, omdat je er nog niet klaar voor bent ? Waarom gebruik je dat als excuus ? Het moet wel een excuus zijn omdat Ik je zeg dat je er klaar voor bent ! Ik zeg je dat er geen beperking bestaat, en toch omgeef jij jezelf met beperking.

Geliefden, waarom zien jullie zo gauw angst en vrees en lelijkheid ? Waarom zien jullie angst op een kilometer afstand. En, toch, kunnen jullie soms de schoonheid die zich vlak voor je ogen bevindt, niet zien.

In zekere zin, is de situatie waar jullie je in bevinden het tegenovergestelde van de keizer zonder kleren. Je bent de keizer in een land van uitgestrekte schoonheid, en toch zie je het niet. Het komt jullie voor alsof niemand het ziet, niet echt tenminste.

Je herinnert jezelf misschien wel dat je soms ergens een glas water, sap of melk hebt neergezet, en dan weet je opeens niet meer waar je het gelaten hebt. Je zoekt de hele keuken door en toch kun je het niet vinden. Maar na een tijdje, misschien vanuit een andere gezichtshoek, zie je je glas op het buffet staan waar je het neergezet had en niet meer gezien had. Op een of andere manier keek je over je glas heen, maar het drong niet tot je door wat je zag. Het is inderdaad je brein waar je ogen mee kijken.

Je zag niet een glas, en, misschien zag je zelfs niet de schoonheid van het gezicht van je moeder behalve jaren nadat ze de Aarde had verlaten. Schoonheid die niet gezien wordt is gewoon schoonheid die nog niet gezien wordt. Het is er wel, maar het wordt nog niet gezien. Wat niet gezien wordt, kan gezien gaan worden. Misschien moet je wel van verder af kijken in plaats van dichtbij. Misschien moet je wel, om de Uitgestrektheid te zien, kijken vanuit de Uitgestrektheid. Of misschien moet je gewoon één stap omhoog doen zonder verder te talmen.

Wat Ik zeg dat je kan doen, dat kun je. En Ik zeg, “ Nu. “ Ik zeg, “ Nu, geliefden. “