Ik fluister tegen je in de nacht en je hoort mij niet. Of, als je Mij hoort, geloof je het niet. Ik fluister lieve dingen tegen jou. Ik verklaar Mijn liefde voor jou op oneindig veel manieren en toch voel jij je niet geliefd, alleen op een eiland genaamd de Aarde. Een eiland, zijnde een land, een land waar je kunt zijn, een land in de ruimte, een land ver weg van de Waarheid over Jezelf, jouw Zelf.

Zelf betekent niet isolement, nochtans op het eiland waar jij jezelf terug vindt, voel jij je alleen, op drift, een stip vergeten in de kosmos, onbekend, een stip die op zijn hoede is, gescheiden van andere stippen en toch zijn er de sterren en ze houden je gezelschap, maar je hebt hen misschien niet opgemerkt op dezelfde manier als je Mijn liefde voor jou overslaat, waarover Ik tegen je fluister de hele nacht lang en je hoort het niet, of je gelooft het niet, ook al ben Ik het Die tegen jou fluistert over Mijn liefde voor jou, Mijn immense liefde voor jou, liefde als van geen ander, zo omarmend is zij.

Ik weet hoe lief hebben gaat en Ik heb lief en jij bent het aan het leren. Accepteer Mijn liefde en jij zult weten hoe je moet lief hebben en goed lief te hebben. Het zal zijn alsof je uit een grot komt waar jij je hele leven hebt verborgen en nu verlaat jij de grot en nu kom jij in de felle zon waarmee Ik je heb overgoten.

Jij bent het Licht van Mijn Leven en jij weet dat niet.

Maar nu begin je een glimp op te vangen, een hint die in en uit te gaat. Ik verzoek je Mij ook lief te hebben. Niet voor Mij vraag Ik dit, maar voor jou, want als je begint met Mij lief te hebben, niet als een weldoener, maar als de liefde, dan begin je met uitdrukken van de eenzame liefde verborgen in je hart. Jij hebt tot nu toe een millimeter van de liefde in je hart gekend. Zolang je haar binnen houdt, is al de liefde in je hart een vreemde. Het feit over de liefde is dat het moet worden uitgedrukt, niet als een gevoel, maar zoals het is, een veer binnenin je, een frisse lente binnenin je. Het moet omhoog borrelen om gekend te worden.

Je bent dorstig geweest naar liefde en al die tijd is er een bron van liefde binnenin jou. Deze bron komt van een berg van liefde. Deze bron kan nu druppelen, maar wacht, maar wacht tot je haar niet meer kunt remmen. De dag dat je de bron opent zonder beperking is de dag dat je de liefde kent, niet van buiten je, maar van binnen uit. Liefde is een put diep binnenin je. Laat hem zich uiten in het zonlicht van de dag.

Ik roep tot jullie, geliefden. Open je hart van liefde en laat het gaan. Het is prima om lief te hebben en van allen te houden. Het is toegestaan om lief te hebben. Het is noodzakelijk om lief te hebben. Jij bent liefde die zich moet uiten teneinde geluk te leren kennen.

Liefde is geen gerucht. Liefde hoeft niet onuitsprekelijk te zijn. Liefde hoeft niet gekweekt te worden of gemeengoed te zijn. Liefde hoeft niet iets anders te zijn dan de uiteenspattende liefde in je hart, die haar debuut maakt, zichtbaar voor de hele wereld.

Liefde moet gezien en gehoord en gekend worden. Je hart moet op je tong gedragen worden. Het moet op je gezicht gedragen worden en bloeien in je ogen. Mijn naam is Liefde en jouw naam is ook Liefde. Dit is hoe Wij Een en hetzelfde zijn. In Onze capaciteit om liefde te geven, zijn Wij. Mijn vermogen om lief te hebben is van jou, dus laat de liefde stromen. Wees klaar met het terughouden ervan.