Je boekt vooruitgang. Ondanks al je capriolen, vorder je. Er is geen moment waarop je niet vooruit gaat. Zelfs in je donkerste uur, boek jij vooruitgang. Je kunt net zo min de vooruitgang in jezelf stoppen dan dat je de vooruitgang in de wereld kunt tegenhouden. Of je wel of niet de vooruitgang in jezelf opmerkt of in de wereld, jij kunt de vooruitgang niet stoppen. Zelfs als het lijkt dat je niet groeit, heb je nog een stap meer achter je gelaten. Menselijke wezens zijn evoluerende Wezens. Je blijft niet hetzelfde. Het kan zijn dat je niet altijd ziet wat vlak voor je is om te zien.

Soms later, sla je met je hand tegen de zijkant van je hoofd en je zegt: "Waarom heb ik dat niet eerder gezien? Wat dacht ik?". Van een afstand kan je misschien zien wat je van dichtbij niet zag.

En toch, Ik heb gezegd dat er geen afstand is. Er is geen dichtbij. Ik heb gezegd dat er geen tijd is om over te spreken. We zouden kunnen zeggen, bij wijze van spreken, dat jij en jouw veronderstelde leven zijn ingekapseld in één ogenblik.

Als Ik zeg dat er geen tijd is, zeg Ik dat er geen verleden en geen toekomst is. Ik zou kunnen zeggen dat er ook geen heden is. Er is iets dat We het Heden noemen. We noemen het Nu, maar meteen wordt het heden het verleden en de toekomst kan niet gezien worden nog voor zij arriveert. Het maakt niet uit, het leven IS.

Wat je ook wilt van het leven, je kunt het hebben. Het is aan jou om het te hebben. Verlangens zijn een goede zaak, want onze verlangens bewegen ons vooruit. Voorwaarts betekent vooraan gaan, en voorwaarts is ook hoger, geliefden. Verlangens tillen je op. Verlangens geven je wat pit. Verlangens zijn signalen van licht die jou blijven doen bewegen. De Menselijke Wezens ZIJN, en nochtans BEWEGEN zij ook. Menselijke Zijnswezens blijven niet waar ze zijn. Er is geen tegenhouden van de dageraad.

Of je nu voorwaarts of omhoog beweegt of schijnbaar helemaal niet beweegt, het leven zal jou oppakken en ergens neerzetten. Je kunt de loop van de dingen niet tegenhouden.

In zekere zin ben jij in het leven een vis die zwemt in het water: zorgend voor jouw eigen zaakjes, doorgaand op jouw vrolijke manier en dan zwem jij in een net dat wordt opgetrokken en jij wordt afgezet op het droge. Dit beeld schiet tekort, natuurlijk. Het punt is dat de vis alleen kan bestaan in het water. Jij anderzijds, kunt bestaan waar het leven jou heen brengt of heen trekt. Je kunt bestaan in de woestijn of sneeuw. Je kunt bestaan in de bergen of de vallei. Jullie, geliefden, kunnen je aanpassen. Het kan zijn dat jij je niet altijd wil aanpassen. Het kan zijn dat je protesteert tegen waarheen het leven jou meeneemt, maar je kunt jouw goeds vinden waar jij ook bent.

Geliefden, er zijn geen aquariums voor mensen. Waar jij je ook bevindt, jij bent bedoeld om daar te zijn op die veronderstelde tijd. Jij bent altijd op de juiste plaats op het juiste moment. Maakt niet uit hoe onwaarschijnlijk dat misschien voor jou ook mag lijken, dit is hoe het is.

Natuurlijk het kan zijn dat je er tegen vecht en eruit stapt. Of het kan zijn dat je er tegen vecht, en er niet uit komt. Het kan zijn dat je er niet tegen vecht en eruit stapt. Natuurlijk, in de eeuwigheid, is er geen in of uitstappen. Er is niets van dat alles.

In de wereld maak je een wandeling. Er zijn vele wegen om op te lopen. Voor sommige kies jij. Uiteindelijk is het allemaal jouw keuze. Het is zeker jouw keuze om vooruitgang te boeken, ongeacht de omstandigheden.

Beschouw omstandigheden als een maaltijd die jou wordt geserveerd. Jij hebt een aantal maaltijden liever dan andere, maar toch, in elk geval, een maaltijd is een maaltijd. En het leven dient op, en het leven dient het voor jou op, en jij wordt bediend, en op die manier boek je vooruitgang.