Hoe mooi is een dag in het leven van God. Natuurlijk zijn er geen dagen. Geen enkele dag is gescheiden van een andere. In Mijn bestaan is er helemaal geen tijd. Tijd is een soort vermomming. En toch buigt de wereld voor dit fictieve fragment van de Eeuwigheid. Klinkt Eeuwigheid lang voor jou? Ja, maar nee, Eeuwigheid is helemaal niet lang. Ze is slechts.

Je leeft in de Eeuwigheid. De Eeuwigheid kan jou een lange, eindeloze weg lijken. Het is waar dat ze eindeloos is, of het zou geen Eeuwigheid zijn. Je kunt niet echt de Eeuwigheid krullen in zetten of haar haar splitsen. Evenmin kun je haar met iets combineren. De Eeuwigheid is meer als de lucht die je inademt. Waar begint de lucht en eindigt de lucht? De lucht is niet Eeuwigheid, maar hij komt ver. Waar lokaliseer je de lucht? Moeilijk te zeggen. Lucht is, en dat ben jij ook.

Misschien heb je gewild dat het leven in een flits gebeurde en dat doet het ook. Het leven is veelbelovend maar stelt teleur. Een oogwenk. Een flits. Dit is het leven en toch is het een flits op een continuüm. Het is meer als een loper dat zich voor jou uitrolt. Zoiets.

De Eeuwigheid kan niet gedefinieerd worden, net zo min als Ik dat kan. Het is waar, het eindige kan jou dichter bij Mij brengen en dichter bij een begrip van Eindeloosheid, maar er is geen bepaaldheid in de Eeuwigheid. Woorden doen hun best. Het is slechts zo ver dat woorden kunnen gaan. Het veld van de Eeuwigheid is woordeloos. We kunnen zeggen dat het veld van de Eeuwigheid zonder gedachte is. De Eeuwigheid is voor woorden als Zijnheid voor wat? Jouw kleine zelf, misschien.

Eeuwigheid is daarboven en gaat het te boven. Het is een essentie. Er kan geen foto van jouw Wezen genomen worden. Niettemin zijn Eeuwigheid en Onmetelijkheid en Oneindigheid en al dit ondefinieerbare ademloos en mooi. Geliefden, jullie zijn hetzelfde. Je bent Eeuwigheid en Onmetelijkheid en Oneindigheid en Schoonheid, al deze onontkoombare en toch ondefinieerbare kwaliteiten. Toch betekenen deze woorden niet echt kwaliteit omdat de Grote Essenties als Schoonheid en Onmetelijkheid en God enzovoort niet echt attributen hebben. Ze zijn zoveel geavanceerder dan attributen.

Maar omwille van de communicatie, de gedachtevormen van communicatie die taal biedt, gebruiken We woorden zo goed We kunnen. In feite, kun jij, lief Mens, alles zeggen wat je wilt. Je kunt ook alles wat je wilt verzinnen. En dus heb je het woord gevaar bedacht. Je gelooft toch niet echt dat de Eeuwigheid en Oneindigheid ergens in gevaar zijn, nietwaar? Wat kan mogelijk de onderbouwing van de Eeuwigheid enzovoort beïnvloeden?

Eeuwigheid en Oneindigheid etc. kunnen niet slijten. Ze bevatten geen tandwielen die kunnen slijten. Ze bevatten alles wat jij als alles kent en toch bevatten zij tegelijkertijd niets. Welk geluid kan er zijn in Stilte? Alle mooie woorden die Ik spreek zijn vol leegheid! Of, We kunnen zeggen de Volheid van leegheid! Niets is alles en alles is niets. Dit alles is spelen met woorden. We spelen op Aarde zonder ooit de Hemel te verlaten. Ja natuurlijk, je wordt misleid over nu.

Je bent op zoek naar wat je al bent. Je zoekt jezelf dat helemaal geen zoeken vereist. Je bent gevonden. Nooit was je verloren! Toch heb je jezelf misplaatst. Je zocht naar je zonnebril en hij was steeds op je voorhoofd. Je zocht naar je sleutels terwijl je jouw sleutels in het slot gelaten had. En je hebt gezocht naar Mij Die al ongestoord in je hart is. Wat kan Mij mogelijk verstoren en toch verstoort veel jou. Het is werkelijk en diep slechts een spel dat je met jezelf speelt, zoals solitaire spelen of tegen een steen op straat schoppen of een bal gooien.

Welkom tot Mijn Land.