Je hebt twee reizen. Je hebt de reis door de wereld waarin je probeert jezelf te leren kennen en het opgroeien van je individuele persoonlijkheid. Daarmee verweven is de reis van je ziel, je ziel die bij jou blijft en bij Mij. Je ziel blijft door dik en dun bij je, net zoals Ik bij je ben en nooit zonder jou. Je ziel is wijzer dan jij bent. Jij begrijpt dat. De helft van de tijd weet je niet wat je doet, en toch is je ziel blij met haar avontuur. Je ziel is betrouwbaar. Je moet die verhalen over het verliezen van je ziel niet geloven. Je zou net zo goed kunnen proberen om Mij kwijt te raken.

Je individualiteit kan proberen aan je ziel te ontsnappen, maar dat kan nooit slagen.

Dat gezegd hebbende, laten we het over je individuele leven op Aarde hebben. Het lijkt alleen maar zo dat het je individuele leven op Aarde is. In werkelijkheid is het een groepsreis. Allen varen op hetzelfde schip. Allen zijn verbonden en gerangschikt als roeiers op een schip uit vroeger tijden. Jullie harten verbinden je met elkaar. Er is niet een hart dat niet met het jouwe verbonden is. Er is niet een hart waamee het jouwe niet verbonden is. Degenen waarvan je houdt en degenen waarvan je niet houdt zijn op dezelfde manier met je verbonden. Jullie zijn niet geketend, geliefden, maar wel verbonden met elkaar.

Veel van je reis op Aarde is louter fantasie. Misschien dat je af en toe je hoofd even optilt en Waarheid ziet. De meeste tijd doe je mee aan een toneelstuk. Je voert een verhaal op. Je gaat op in een verhaal, en je bent in een opgewonden staat. Hier grijpen angsten hun kans. Angsten krijgen je in hun klauwen en voelen echt. Angsten voelen werkelijker dan het Werkelijke.

Ik wil zeggen dat, wanneer je gelukkig bent, je in Waarheid bent, maar misschien heb jij wel een andere definitie van geluk dan Ik heb. Natuurlijk ben jij gelukkig wanneer er een grote cheque bij de post zit. Maar het geluk waar Ik het over heb is meer zoiets als een ondergrondse stroom die je zachtjes hoort kabbelen. Dit kabbelen is niet zozeer een uitbundig jubelen. Het is meer een kabbelend geluid van de Waarheid dat door jou heen stroomt. Net zoals je soms blootgesteld bent aan de elementen in de wereld, ben je blootgesteld aan de elementen van het Ware Leven.

Buiten regent het, en je wordt nat. Wanneer je blootgesteld bent aan de elementen van de onderliggende Waarheid, wanneer je zelfs maar het geringste bewustzijn hebt van de stroom van de Waarheid die het fundament van alles is, dan is er een gevoel van vrede, een gevoel van gelukkig zijn, en toch is dat heel rustig. Het is maar een zachtjes kabbelen, en toch is dat kabbelen voldoende. Dit kabbelen is zo rustig dat het je bijna kan ontgaan. Het is er altijd en toch ontgaat het je al gauw. Het lijkt op een geheime tuin binnen in je, en toch kun je daar op elk moment heen gaan. Je kunt daar precies op dit moment heen gaan. Misschien ben je daar op dit moment wel terwijl je Mijn woorden in je opneemt. We zouden Mijn woorden een zachtjes kabbelen van deze stroom kunnen noemen. Hoor je het nu ? Hoor je het ritme van Mijn hart terwijl het jouw naam roept ? Soms hoor je Mijn roepen misschien wel als een bonzen, alsof Ik op een gong van liefde sla. Je kunt het veraf en dichtbij horen. Of je het nu hoort of niet, of dat je het luid of zachtjes hoort, Mijn hart klopt in het jouwe, en dat is de roepstem van de liefde die je hoort, hoe zwakjes ook maar.

Luister goed zodat je waarlijk mag horen. Vaak heb je Me gevraagd om naar jou te luisteren. Nu vraag Ik jou om Mij jou te horen roepen in jouw hart waar Ik woon.