Wanhoop is niet iets waarmee jij bekend moet zijn. Dacht je dat? Wat is wanhoop anders dan verkapte woede? Woede en wanhoop brengen je nergens. Laat ze nu achter je. Neem ze niet langer met je mee, openlijk of passief. Je hebt genoeg van ze. Je dacht dat je ze nodig had. Nu weet je dat ze niet je vrienden zijn. Zie de feiten onder ogen en wees er klaar mee.

Zul je boosheid en wanhoop missen? Mogelijk. Niettemin zijn ze als een oude gewoonte die je niet langer houdt. Je spaart ze niet langer op, wachtend op het moment dat ze uitbarsten. Tot welk nut, geliefden? Je bent niet bedoeld een vulkanische berg te zijn, noch ben je bedoeld een berg te zijn die zichzelf plat maakt. Je bent boosheid niet. Je bent wanhoop niet. Boosheid en wanhoop zijn als twijgjes in de oceaan waar je aan vasthoudt. Je dacht dat ze je hielpen drijven. Je voelde dat het met boosheid moeilijk zwemmen was. Met wanhoop dreef je op je rug en liet de golven jou brengen waar zij wilden. Beweeg jezelf voort, geliefden. Waad in de verkoelende wateren en zwem. Vind een richting die jou bevalt en ga erin.

Boosheid en wanhoop zijn als de Zeenimfen die Odysseus en zijn schip en zijn bemanning van hun reis lokten. De Zeenimfen hadden een allure die zij niet waarmaakten. Ze leken betrouwbaar. Hun eiland leek zeker een goede plaats om een poosje te stoppen. En toch, eenmaal daar, verloren de Zeenimfen hun schoonheid en alleen door behendig manoeuvreren konden Odysseus en zijn mannen aan hen ontsnappen. Het gaat erom dat zij aan de Zeenimfen moesten ontsnappen voor ze gevangen werden. Ze moesten simpelweg niet naar het eiland gaan waar de Zeenimfen woonden.

En zo moet jij wegblijven van boosheid en wanhoop. Ze zijn geen laatste redmiddel. Ze zijn helemaal geen redmiddel. Ze zijn opvlammingen en ze zijn zinkingen en beslist niet in jouw hoogste belang. Boosheid en wanhoop moeten jou niet de baas zijn. Jij moet hun de baas zijn. Als er een behoefte op lijkt te komen, doe dan een beroep op alle liefde in de Hemel en de liefde in jou.

Houd genoeg van jezelf om niet op de zandbanken van boosheid of wanhoop te vallen. Ze staan je niet. Ze zijn jou niet. Ze zijn verkeerd advies.

“Waar kwam boosheid vandaan?” vraag je. “Het lijkt er gewoon te zijn. En hoe zit het met gerechtvaardigde boosheid, God? Zegt U dat er geen gerechtvaardigde boosheid is?”.

Ik zeg dat omdat iemand een lucifer aansteekt, jij je er niet aan hoeft aan te passen. Je hoeft zijn leiding niet te volgen.

Is er onrecht? Ja. Als je naar het leven kijkt in het licht van recht en onrecht, dan kijk je naar de verkeerde deur. De deur is er zeker. En vooral nu is het aan jou een andere deur te proberen. Kijk wat er achter is. Durf hem open te doen en binnen te gaan waar je geen boosheid of wanhoop herbergt. Ga door naar iets anders. Ga naar wijsheid en liefde, want zijn dat geen keuzen die voor jou worden tentoongespreid?

Vanmorgen leg je misschien de kleren klaar die je vandaag gaat dragen. Dit zijn de kleren die je besloten hebt te dragen. Je zou andere kleren hebben kunnen kiezen, maar dit zijn degene die je koos. Je draagt ze de hele dag. De keuze werd gemaakt. Je maakte de keuze en nu blijf je erbij.

Precies zo, blijf bij liefde en wijsheid. Kom uit de valkuilen van boosheid en wanhoop. Ze zijn twee zijden van dezelfde munt. Dit is een munt waar je niet langer in handelt.

Je bent gestegen naar een andere staat van bewustzijn waar boosheid en wanhoop niet kunnen komen. Je neemt ze niet langer met je mee, zelfs niet als reserve. Je reikt niet naar ze en je laat ze niet met je meelopen. De boze en wanhopige staat van je leven is over en afgelopen. Kom nu met Mij mee.