Het verschil tussen jou zonder je lichaam en jij in je lichaam is dat zonder lichaam je geen problemen hebt. Je bent niet langer een pieker-bult. Jouw houding wordt omgezet in steeds opwaarts en voorwaarts. Je laat de rafels van de dingen liggen waar ze liggen. Het is niet zo dat je ervan uit gaat dat je engelachtig bent. Je wordt het niet. Je laat al hetgeen je heeft aangevallen achter je. Je bevrijdt jezelf van alles wat je naar beneden trok tot slechts de oppervlakte van het leven op Aarde. Je vloog weg. Je was in staat om jezelf te teleporteren naar waar je altijd, hoe dan ook, al was. Je koos ervoor om de voorkeur te geven aan de Hemel en nu in de non-plek gezien als het Rijk van de Hemel, zie je alles, alles, elk stukje van je leven anders en ook het leven van alle anderen, want nu zie je het vanaf een Hoger Gebied, zullen We het zo noemen?

Nu ben je in staat om je te concentreren op wat waar is en niet op levensgevaarlijke daden en dat wat moeilijk te hanteren, zo niet ronduit verwerpelijk voor je was, terwijl je op Aarde stond.

Natuurlijk, wat de dood genoemd wordt is een vorm van ascentie. Je lichaam kan onder de grond terecht komen, maar jij? Jij nooit. In elke dag van je leven op Aarde, elk moment, stijg jij ook omhoog. Je bent voortgestuwd, geliefde. Waarlijk, je hele leven wordt niet aan het toeval overgelaten. Jij kunt het anders zien, nochtans is je hele leven niet toevallig. Het is geprogrammeerd. Jij hebt het geprogrammeerd.

En nu, als je ascendeert, ligt alle programmering achter je. Of we kunnen zeggen dat je een ander soort programmering hebt. Nu is het allemaal Goede Wil. Nu begrijp je niet eens helemaal wat je zorgen maken is of waar het allemaal over ging. Hier ben je volledig in de felle zon van Mijn liefde. Waar kan duisternis of twijfel zich ophouden in het felle zonlicht van de liefde? Twijfel en duisternis bestaan zelfs niet om jou uit de tent te lokken. Ze zijn helemaal niet tot last. Ze vinden geen toevlucht hier in de Hemel.

Je zou de Hemel een toevluchtsoord kunnen noemen, nochtans is de Hemel geen toevluchtsoord. Het is geen schuilplaats voor iets of iemand. Alles is hier te zien en alles wordt gezien, niet zoals je dacht dat het was, maar zoals het is. Alles wordt gezien in de ogen van de aanschouwer en in de ogen van het Aanschouwde. Wanneer je het Heldere Licht dat je bent accepteert, wat kun je zien buiten dat Heldere Licht ? Niets. Helemaal niets. Nu kun je wat helemaal niets is niet zien, wat je, opgesloten in je lichaam, gewend was om te zien toen jij, geliefde, nog niet de ogen had om te zien.

Nu is de film van je ogen gewist en jij kunt zien! Jij kunt zien! Jij kunt weten! Jij kunt weten wat er ooit was, toen jij in een lichaam op Aarde woonde, was jij niet in staat om het op te nemen. Alle bewustzijn was er, diep binnenin opgeslagen, alleen was je niet geheel in staat om jezelf te openen om tot de kennis te komen die altijd van jou was. Je tastte rond, geliefde en je trok je terug met het idee dat het te veel voor je was, de jij die toen zichzelf beschouwde als een onaanzienlijk wezen en jezelf vertelde dat je niet kon zien omdat je niet goed genoeg was.

Je vertelde jezelf over de vele handelingen die je niet kon doen en dus riep jij jezelf een halt toe toen je dichtbij was, zo dichtbij, eigenlijk ter plekke en toch stopte jij dit bewustzijn van jezelf weg. Dit is wat mensen doen en jij was niet anders. Je speelde Verstoppertje en daarom jezelf verbergend voor jezelf. Je speelde Kiekeboe met jezelf. Nu dat jij je bewust bent van jezelf en dus meer bewust van Mij, is je bestaan totaal een spel. Zonder ongemak wat is niet jouw balspel? In het Heldere Licht van Bewustzijn, wat is geen vreugde voor jou?

Zo kun je zijn terwijl je nog in je lichaam zit. Wees het.