Wanneer het moeilijk lijkt je te concentreren, ben je misschien door een bredere deuropening gegaan. Misschien heb je je ontwikkeld. Hoe concentreer je je op de Oneindigheid, geliefden, wanneer het zo uitgestrekt is?

Je leert als het ware nieuwe regels. Je leert het leven zonder muren kennen, het leven zonder regels. Je leert het leven kennen, geliefden.

Eens zat je in een ei, en deze ochtend ontdek je dat je uit de schil barst en je komt tevoorschijn. Het is ongeveer als het omdoen van Superman’s mantel. Eens was je de zachtaardige Clark Kent en nu, hoe is het mogelijk, ben je Superman die door het Heelal vliegt. Hij is geen vliegtuig, hij is geen vogel. Hij is Superman en Superman is volkomen tot wasdom gekomen. Superman wist dat Clark Kent zijn vermomming was.

Het is alsof je uit een plaats kwam met een naam en nu kun je je niet thuisbrengen en je bent ontsproten uit waar je was en je bent eveneens jouw naam kwijt. Het voelt voor jou dat je hebt verloren. Je hebt je ruimte verloren en de tijd is ergens verdwenen. En toch heb je gewonnen.

In tegenstelling tot Clark Kent wanneer hij Superman wordt, doe jij je bril niet af. Of, We zouden kunnen zeggen, doe je contactlenzen in en je ziet beter dan ooit tevoren. Soms is het even schrikken voor je hoe goed je ziet. Je ziet de andere kant van het Heelal. Je ziet dat, wat niet kan worden begrepen. Je ziet. En nu, weet je niet wat je is overkomen en je voelt je verzwakt.

Misschien hield je ervan Assepoester te zijn, spelend in de as. Misschien ben je er niet zo zeker van een prinses te zijn. Je kunt het gevoel hebben dat je dat niet hoort te zijn. En, in ieder geval, weet je niet hoe lang het zal duren dat je als prinses wordt gezien. Het lijkt erop dat je niet opnieuw terug Cinderella kunt zijn, maar toch voelt een prinses zijn zeer onbestemd en je wankelt op je glazen pantoffels.

Misschien hield de prins ervan een kikker te zijn. Hij was nooit werkelijk een kikker. Hij zag er slechts uit als één. Hij maakte geluiden als één en nu hij een prins is, is hij onherkenbaar voor zichzelf. Iedereen denkt dat hij een prins is. Hij draagt een soort van kroon, desalniettemin is hij er niet zeker van hoe die daar gekomen is. Hij is er niet zeker van of hij past. Hij is er niet zeker van of hij wel op zijn plaats is. Hij zit op de Koningstroon en hij heeft hoogtevrees.

Hij had gedacht dat zijn identiteit een kikker was. Het is waar, soms verlangde hij een prins te zijn, maar hij had zijn verlangen niet echt serieus genomen. Er was een bepaalde troost in het zijn van een kikker, verlangend naar het prinsdom en toch te vertoeven in de veiligheid van het kikker-zijn. Er was iets prettigs aan het verborgen zijn voor de wereld en zichzelf.

En zo ontmoeten een kikkerprins en een asprinses elkaar. In hun geval, is hun buitenkant veranderd. Het is boven verwachting veranderd.

In jouw geval, is het je binnenkant die veranderd is en toch, als bij toverslag, beginnen anderen je binnenkant te zien. Jouw zelf-beeld zit nog niet gevangen in je huidige wel-zijn. Anderen beginnen te zien wat jij nog niet kunt zien. Wat voor anderen duidelijk wordt schijnt jou bizar toe.

Op een bepaalde manier, zijn de prins en de prinses als mensen die plastische chirurgie hebben ondergaan. Het duurt een tijdje alvorens zij de veranderingen in hun verschijning kunnen aanvaarden. Zij zien zichzelf zoals zij er eens uitzagen. Hun ware verschijning en Werkelijkheid zijn nog buiten hun gezichtsveld. Zij kunnen hun ogen niet geloven.

Net als jullie, geliefden, Ik zie jullie zoals jullie zijn, toch denken jullie nog dat de kikker en Assepoester jullie ware identiteiten zijn. Je ziet nog niet wat reeds duidelijk is. Helaas, je kunt nog niet zien. Je kunt nog niet geloven. Je denkt dat je nog in de as of in de vijver naast het kasteel behoort.

Het ware geluk is nog niet volledig het jouwe, want je hebt de gehele Waarheid over je-zelf nog niet begrepen. Maar dat zal gebeuren. Dat zal gebeuren.