Superlatieven zijn in werkelijkheid niet zo. Als je zegt dat iets het beste of het mooiste is, geef je uiting aan jouw vreugde over wat het ook zijn mag en toch, wat je uitspreekt is geen feit. Geen feit, zelfs niet voor jou.

Vandaag kun je aan een fantastische maaltijd deelnemen, en je zegt: "Dit is het beste voedsel dat ik heb ooit heb gehad." Je uit de waarheid van je emoties op dit moment. Een andere keer zul je dat waarschijnlijk weer zeggen. Waarschijnlijk heb je dat al gedaan - meerdere keren!

Als je reist rond deze mooie wereld, zul je meer dan eens hebben gezegd: "Dit is de mooiste plek in de wereld." En dan is er nog een mooiste plek, en nog een, en nog een.

Ik heb het over Oneindigheid, geliefden. Er is altijd meer en meer.

De Hof van Eden had prachtige bloemen en planten, de een na de andere. Er kwam geen einde aan de schoonheid. Stel je de vogels voor, die zongen in de Hof van Eden en de liederen die ze zongen. Er was een heel scala aan lieflijkheid en zang. Stel je al die mooie dieren voor die samen speelden. Stel je de lucht voor! De lucht in de Hof van Eden was er hoog boven, en het was mooi en blauw, en openbaarde Onmetelijkheid.

Je weet waar Ik naar toe wil. Jij leeft in de Hof van Eden. Je hebt dezelfde lucht. Je hebt dezelfde dingen die groeien. Je hebt dezelfde dieren om dol op te zijn. Je hebt alles om dol op te zijn.

Adam en Eva verlieten de hof toen het ego verscheen, toen het idee over zonde wortel schoot, toen de onschuld werd verloren, en schijnbare wereldwijsheid het overnam. Dat was het vertrek uit de Hof van Eden. Hun bewustzijn verliet de Hof van Eden. Niemand werd uit de Hof van Eden gezet. Als We kunnen zeggen dat ze verdreven werden, dan hebben zij zichzelf verdreven. Mijn kinderen dachten dat ze niet langer goed genoeg waren.

Vandaag, zo lijkt het, denken Mijn kinderen nog steeds dat ze niet goed genoeg zijn, en vervolgens denken ze dat ze niet meer in de Hof van Eden leven, en ze denken dat de wereld, zoals die zich aan hen voordoet, echt de Hof van Eden niet kan zijn.

In zekere zin is de wereld een Hof van Ego geworden, en je hebt de neiging de vrucht van de wijnstok over het hoofd te zien, die de Oorspronkelijke Hof vulde.

Jouw waarneming is afkomstig uit je bewustzijn. Het is niet echt aan Mij om de Hof van Eden aan jou terug te geven. Het is aan jou om hem aan jezelf terug te geven, en terwijl je dat doet, vind Mij, wachtend op jou. Met het invoelingsvermogen van je waarneming en je bewustzijn, breng je Mijn Aanwezigheid ook terug naar de Hof van Eden.

De Hof van Eden is een bepaald bewustzijn. Ik heb de Hof geschapen, en Ik schiep jou met hetzelfde bewustzijn.

De wereld waarin je leeft is de Hof van Eden. Het is de Hof van Eden verkeerd waargenomen.

De slang is het ego, en de slang siste naar Mijn Prachtige Hof.

Als je buiten de natuur in gaat, in de ongerepte natuur, zie je de prachtige Hof van Eden. Je vangt een glimp op en je zegt zoals Eva zei toen Adam iedere boom en bloem een naam gaf: "Ah". Zeg: "Ah".

En zeg, zoals Ik zeg: "Het is goed."

Heb het idee dat je bewustzijn, je waarneming en je gedachten - bekeken via de ogen van de nieuwe perceptie - de Hof van Eden zullen herstellen voor iedereen overal en maak zodoende van de wereld een oase van goede wil en schoonheid in alle aspecten.

Je denkt misschien dat Ik probeer om je psychisch de grond in te boren. Geliefden, wat denken jullie wat je met jezelf gedaan hebt? Je hebt je psychisch dermate de grond in geboord dat je ervan overtuigd bent, dat het niet mogelijk is dat je in de Hof van Eden leeft en dat de wereld nooit en te nimmer de Hof van Eden zijn kan. Ik zeg dat je in de Hof van Eden kunt leven en Ik zeg dat de wereld de Hof van Eden is, en Ik zeg dat je hem in zijn natuurlijke staat kunt herstellen. Ik zeg dat je hem nu aan het herstellen bent.