Je hecht teveel gewicht aan sommige dingen en andere dingen onderschat je, maar spoedig zul je op een dag het evenwicht vinden waar je zo naar hebt verlangd. Dan zal alles gelijk zijn. Voor- en tegenspoed zullen niet zo voor en tegen zijn. Je zult in een toestand van ontspanning zijn. Genoeg van spanning. Spanning maakt je gespannen. Het maakt je verkrampt. Je wordt een spanningsdraad in plaats van een smeltend hart.

Zonder de barstende spanning die je zo dramatisch vasthoudt, zou je duidelijk weten wat belangrijk is en wat helemaal niet zo belangrijk of belangrijk is. Belangrijk is liefde. Belangrijk is dat je voldoende ontspannen bent om gewoon lief te hebben omwille van de liefde. Er hoeft niets te gebeuren. Liefde kan gewoon zijn en jij kunt gewoon zijn. Je hoeft geen liefde die op een zilveren dienblad wordt opgediend te zijn, noch hoef je liefde op een bepaalde manier te verlangen. Zo ontspannen als je bent, zo zal jouw liefde zijn. Dat wat jouw liefde jou brengt zal er niet zoveel toe doen, want je zult de liefde in je hart kennen en je zult erom geven. Dat je liefhebt is belangrijk. Dat liefde naar jou toekomt in een zekere vermomming, nou, dat is per slot niet zo belangrijk.

Wat je geeft wordt veel belangrijker dan wat je krijgt. Is niet wat je gaat ontvangen het belangrijkste voor je geweest? Waarom heb je het verlangd en gepruild toen het niet kwam, of niet kwam in de vorm waarvan jij beslist had dat het moest zijn. Laat liefde een vrije vorm hebben, geliefden. Laat haar zichzelf erkennen. Je hoeft haar niet te bestemmen of te beschrijven of erop aan te dringen.

Je hoeft niet het beste van de wereld te hebben, want jij bent de beste van de wereld. Je hoeft niet de beste liefde van de wereld te hebben, omdat best niet op liefde van toepassing kan zijn. Liefde is, dat is alles. Liefde is niet een lege hand, geliefden. Liefde is een rustige plaats waar harten elkaar ontmoeten alsof er helemaal geen tijd was, geen eisen, geen afstand doen, alleen samen hart en hart zijn zonder het zelfs erg op te merken. Liefde is natuurlijk. Ze is niet een lied en dans. Ze is een rustig kloppen van harten, het één voor het andere. Ze is als geïmproviseerde jazz. Dat is wat liefde is. Ze is een lui liggen in een hangmat. Ze is ontspanning. Het is de liefde huldigen die beiert en beiert in de kerkklokken van je hart.

Jij en een iemand anders zijn samen en het is zo natuurlijk. Het is geen emotie. Emotie stijgt en daalt. Liefde is meer als een gestage stroom, opgemerkt maar nauwelijks opgemerkt omdat het zo natuurlijk is. Ze valt waar ze valt. Ze vangt alle sterren in de hemel en zet ze in het hart van de zogenaamde ander, en dit is hoe harten één worden. Je wilt het hart van de ander. Je speelt niet langer solo. Je bent een duet. Je kunt zelfs een orkest zijn. Zovelen zullen zich bij je aansluiten. Je zult een applaus voor liefde zijn. Je zult met liefde navorsen. Je zult een Virginia haspel van liefde zijn. Je zult een palissade van liefde zijn.

Er zal geen weggaan zijn. Er zal geen uitgang zijn. Waar zou je heen gaan? Wat zou jou kunnen betoveren op de manier waarop liefde jou in je hart betovert? Je hebt zelfs niet langer een partner nodig, of, We kunnen zeggen dat je partner liefde is, en tot verrukking van je hart is iedereen jou dierbaar. Ze zijn allemaal jouw lievelingen. Allemaal ontroeren jou met vreugde. Allen zijn jouw begeleiders. Alles is liefde. Wat is er anders te doen dan lief te hebben? Wat is er anders om te zijn?