Wanneer jij negativiteit in je hart voelt door de aanwezigheid van iemand of door de aanwezigheid van een gedachte aan iemand, weet dan dat de negativiteit die jij voelt vanuit je denkgeest komt. Je denkgeest heeft geoordeeld en een conclusie getrokken.

Wanneer jij negativiteit voelt jegens iemand, heeft je denkgeest vastgesteld dat de persoon niet zo is als jij denkt dat hij zou moeten zijn. Jij hebt geoordeeld dat hij in gebreke bleef en jij zet jouw hart op slot.

Wanneer jij positiviteit voelt jegens iemand, ziet je denkgeest die persoon als zijnde zoals jij denkt dat hij zou moeten zijn. Daarom denkt jouw denkgeest goed over hem en signaleert dat jij hem leuk vindt.

Wanneer jouw hart prosignalen overneemt van je denkgeest, dan verwarmt je hart jegens de persoon of, wanneer er contrasignalen opgevangen worden dan distantieert jouw hart zichzelf.

Waar het op neerkomt is, dat jij je goed voelt over jezelf als je aan iemand denkt die je aardig vindt. En als jij denkt aan iemand die je niet zo leuk vindt, voel jij je niet meer zo goed over jezelf. Jij geeft de schuld aan de andere persoon. Om je beter te voelen, kijk jij neer op de persoon die niet voldoet aan de vereiste norm en dus stijg jij, voor een tijdje, in jouw eigen achting. Je laat de weegschaal in je eigen voordeel doorslaan. Jij vindt jezelf een beetje aardiger. Jij voelt je beter over jezelf en het leven lijkt beter.

Dit is wat bedoeld wordt met voorwaardelijke liefde. Het hangt af van iets. Het hangt af van hoe een ander op jou overkomt. Overeenkomstig de staat waar hij in lijkt te zijn, ken jij hem een status toe en je zet een stempel op hem: "Uitstekend. Zozo. Niet geslaagd. Voldoet niet aan mijn normen." En zo laat jij je hart zakken of je verheft je hart. Jij, die beter weet dan te oordelen, oordeelt rechts en links. Oordeel voelt niet goed, geliefde, niet voor jou, de beoordeler, noch voor de beoordeelden.

Hoe jij je voelt over jezelf bepaalt nogal sterk jouw houding ten opzichte van een ander. Iemand die veroordeelt heeft geen goed oordeel.

Onvoorwaardelijke liefde is een term die te pas en te onpas gebruikt wordt, alsof jij jezelf kunt instrueren om lief te hebben zonder voorwaarden. Gewaarwording van liefde is niet een Daad van de Wil. Maar toch is oordeel dat wel.

De echte vraag is: hoe weg te komen van het oordeel. De echte vraag is: hoe weg te komen van het ego. Zonder ego, wat zou dan de noodzaak zijn om iedereen hoog of laag te beoordelen?

En dus is de echte vraag om jezelf te stellen: Hoe kan ik te allen tijde van mezelf houden? Hoe kan ik minder beïnvloed worden door de conditionering van mijn eigen denkgeest?

Als de Grote Spirituele Wezens iemand ontmoetten, ontmoetten zij de persoon bevrijd van indrukken uit het verleden. Zij veroordeelden niet, noch verheerlijkten zij. De Grote Spirituele Wezens spraken geen oordeel uit.. Ze ontmoetten elkaar met hun begrijpende hart intact. Hun denkgeest zei niet: "Deze persoon is fantastisch. De vorige was dat niet."

Hun gedachten waren meer in de trant van: "Hoe kan ik het beste God dienen door middel van deze persoon?" Ze dachten dat natuurlijk niet echt, want dit was vanzelfsprekend voor hen. Ze hadden niets te denken.

De Groten Spirituele Wezens dienden God bij alle gelegenheden. De vraag rees nooit in hun hoofd: "Wat is deze persoon waard?"

Nee, hun vraag, als We het een vraag kunnen noemen, was: "Hoe kan ik deze persoon zegenen in de Naam van God?"

Kijk, zij zegenden gewoon. Dit is wat zij deden. En wat zij deden, dat kun jij ook. Met een vol hart van liefde jegens jezelf, zul je allen die jij ontmoet zegenen. Weet dat allen die naar jou toe gekomen zijn, zijn gekomen om jouw zegen te ontvangen. Geef de zegen.