Wij zijn identiek. Je zou liever hebben dat Ik veel meer was dan jij. Ik ben jou, maar Ik ben God vervuld. Jij ben nog in de maak. Jij bent jouw eigen bewustzijn aan het maken. Alles wat ontbreekt is bewustzijn. Ik bedoel niet gedachten. Ik bedoel bewustzijn.

Gedachten zijn er dertien in een dozijn. Gedachten groeien aan bomen. Gedachten komen snel, de ene na de andere, hand over hand. Jouw bewustzijn lijkt bij beetjes en in vlagen te komen. Jouw bewustzijn trekt zich terug, komt weer, trekt terug. Je zult je blijvend bewust worden.

Word je bewust omdat Ik je dat vraag. Word je bewust, zodat je de wereld hoger kunt tillen. Verlang bewustzijn als een geschenk dat je aan de wereld wilt geven.

Alles wat je specifiek voor jezelf wenst vertraagt bewustzijn. Verlichting die voor jezelf wordt verlangd is geen verlichting. En wanneer je je bewust wordt, word je je bewust. Zeg niet dat je ontwaakt bent. Niemand behalve jij hoeft te weten dat je dat bent. Bewustzijn is niet voor jou alleen, en toch maak je niet bekend dat je ontwaakt bent of verlicht of welk woord je ook gebruikt. Dit houd je voor jezelf.

Als je het bewustzijn of de verlichting hebt, is het niet nodig dat bekend te maken. Het is niet nodig erover na te denken.

Natuurlijk is er het begrip dat iedereen verlicht is, alleen weten ze het niet. Niet weten dat je verlicht bent is als onder een film slapen. Je was in de bioscoop. De film speelde en toch was jij niet wakker. Je hoeft net zo min te melden dat je sliep als dat je hoeft te melden dat je onder de hele film wakker was.

Verlichting is geen einde, zoals jij erover lijkt te denken. Het is geen afsluiting. Het is geen beoordeling, die je moet maken. Verlichting is geen prijs, die je bij de deur krijgt aangereikt. Het is geen verworvenheid. Het is niet iets waarvoor jij de eer krijgt. Het is geen medaille. Het is eenvoudig waar je bent.

Als je in je auto rijdt zeg je niet: "Ik ben op de hoek van State en Main. Ik ben op de hoek van Jefferson en 2nd Street. Ik ben op de hoek van deze straat of die." In de wereld ben je altijd ergens.

Net zoals het niet nodig is dat je jouw vermeende gebreken verkondigt, is het niet nodig jouw vermeende vooruitgang te verkondigen.

Eens zat je in groep twee, en nu zit je in drie, of vier, of tien, of je bent afgestudeerd. Het is een gradatie. Het gaat geleidelijk. Of de gezochte doorbraak kan ogenschijnlijk helemaal opeens komen.

Er is geen aankomst. Er is altijd aankomen. Je komt altijd dichterbij. En toch ga je niet voorbij Ga. Of, als je Af voorbijgaat, is het natuurlijk en hoeft er niets over gezegd te worden.

Zelfs als je de meest verlichte persoon van de wereld bent, is er geen reden bekend te maken dat je dat bent. Het is niet nodig te zeggen: "Kijk naar mij. Ik heb gewonnen!"

Trots komt niet het gebied van verlichting binnen. De vreugde is verlichting, niet het zeggen dat je het bereikt hebt.

Toen je kind was en bij rekenen leerde delen, was het belangrijk voor je iemand te vertellen wat je had geleerd, maar delen ligt niet in het vertellen.

Het is niet nodig met jouw staat van bewustzijn te adverteren. Het is nodig het te zijn. Het is nodig dat je het manifesteert. Dat is alles wat je moet doen. En niets kan jouw manifestatie stoppen. Wat jouw staat van bewustzijn ook is, je straalt hem uit.