Oneindig zijn vragen in de relatieve wereld, zoveel vragen. En oneindig zijn de antwoorden, zoveel antwoorden. De relatieve wereld lijkt als een doorlopende zin, als een trein die niet stopt, als een overstromende rivier, als een oneindige horizon, als een storm in een glas water. Vragen spreken snel. Ze maaien alles op hun pad neer.

De vragen waar je echt van houdt zijn die waarop je de antwoorden niet weet. Daar houd je het meest van. Je houdt ervan raadsels op te lossen. Opgeloste raadsels zijn niet bepaald zo aantrekkelijk als raadsels die nog moeten worden opgelost.

Edison had het meeste plezier met blijven proberen. Toen hij er eindelijk in slaagde een gloeilamp te laten branden, verschaalde wat van zijn opwinding, het ging uit, zouden We kunnen zeggen.

In een diepere werkelijkheid zijn er geen vragen en zijn er geen antwoorden. Dat is wanneer, in jouw volle bewustzijn, jij Eén met Mij wordt en Eén met Allen.

Dus nu stuur Ik jou een uitnodiging. Mijn uitnodiging klinkt als vragen, maar zijn het vragen?

Hier komt het: Zul je Mijn hand nemen en Eén met Mij en Eén met Al Wat Is worden? Zul je de Eenheid van liefde aannemen en er met Mij vandoor gaan? Zul je Eén met Mij worden in de volheid van de zon en de maan? Zul je met Mij door de melkwegstelsels rennen? Zul je bij Mij in de Hemel blijven, gezeten in Mijn hart? Zul je je ogen openen en Mij voor je zien? Zul je tot Mij ontwaken? Zul je met Mij reizen naar waar Wij al zijn? Zul je dat? Zul je Ja tegen Mij zeggen?

Hoe zit het?

Kun je Mijn oprechte uitnodiging aan jou weerstaan? Kun je nee tegen Mij Die jouw eigen Zelf is zeggen?

Ik bied jou het voedsel van liefde aan. Zou je het weigeren? Zou je dat? Zou je zeggen: "Nee, dank U. Wel bedankt. Bedankt, maar nee, bedankt."

Zou je zeggen: "Eh, Eh, God". Zou je zeggen: "Eh, misschien later, God. Een andere keer als ik het niet zo druk heb."

Zul je wachten met ja tegen Mij te zeggen tot een tijd wanneer je problemen voelt?

Kom evengoed bij Mij. Kom als je lacht en kom als je huilt. Elke tijd is een goede tijd om bij Mij te komen. Geloof je Mij?

Kun je geloven, dat er ooit een tijd was dat Ik niet centraal in jouw leven stond? Geloof je werkelijk, dat je ooit zonder Mij was? Geloof je werkelijk, dat er ooit een tijd was dat jij en Ik niet verbonden waren? Natuurlijk zijn Wij verbonden. Wij delen Eén Hart van liefde.

Er is geen wildernis. Begrijp je Mij? Er is geen wildernis. Er is geen donker bos. Er is alleen het licht van de zon en het licht van Ons Ene Hart dat door het Universum en verder reikt. Wij zijn het bestaan zelf. Niets bestaat werkelijk behalve Onze Liefde. Onze Liefde gaat het Universum te boven. Onze liefde gaat alles wat gekend wordt te boven. Niets overtreft liefde. In de wereld doorkruisen veel dingen liefde, zo lijkt het. Net zoals er stof is die wit op wit is, is er liefde op liefde, een ophopende berg van liefde, een ophopende wereld van liefde. Zelfs in dichtheid is er liefde vlug en groot.

En dus vraag Ik je met Mij weg te gaan. Met Mij weggaan is komen bij. Het is ontwaken. Het is een reis beginnen waar je altijd op geweest bent. Het is het begin. Het is het begin van Oneindigheid die geen begin en zeker geen einde heeft.

Kom. Ga met Mij weg.