Je neemt deel aan het leven op dezelfde tijd dat je het observeert. Het is alsof je je eigen foto neemt. Je kunt een belangrijk speler op het veld zijn, en toch zit je op de bank en neem je een foto van jezelf op het speelveld. Je neemt iedere actie op en speelt het vaak over, en achteraf overpeins je alle foto's die je hebt gemaakt.

Ofschoon je veel kunt zijn vergeten, heb je alles opgenomen en het ergens opgeborgen. In zekere zin ben je een hamsteraar van ervaring op Aarde.

Je bent een toerist die naar een ver land reist en je wilt elke herinnering van landschap en architectuur, kunst, voedsel en de mensen, mee naar huis nemen. Je wilt alles en iedereen mee terugnemen. Je wilt elke geur en kleurschakering mee naar huis nemen. Je slaat de herinneringen ergens binnenin je op. Je hebt je camera en recorder de hele tijd aan staan. Je wilt ze niet laten gaan.

Wat je echt wilt is alles op zijn plaats houden. Je wilt de tijd stop zetten. Je wilt het vergankelijke blijvend maken. Je wilt het verleden opslaan en er doorheen gaan, het organiseren, iets ervan leren, het altijd bij je houden. Ondertussen gieten er nieuwe stromen van ervaring binnen en de camera klikt en de recorder neemt op en speelt af.

Wat je vergeet is dat het leven op Aarde helemaal een voorbijgaand moment is dat, net als het getijde, net als de dageraad, net als de seizoenen, niet vastgehouden kan worden. Je vergeet dat je het verleden los moet laten. Je kunt het toch niet behouden en toch blijf je meer aan de lading toevoegen, die je ergens in je geest hebt opgeborgen. Jouw beminde geest raakt vol. Je slaat meer en meer op. Je gaat expres door iets van het verleden, en iets ervan dringt zich aan je op. Het verleden is water naar zee. Het verleden is de krant van gisteren. Je kunt echt geen plakboeken van iedere ervaring bijhouden. Het verleden vasthouden is niet een hobby die je kunt bijhouden. Je blijft met rommel zitten.

Net als in het leven, kun je niet alle voorbije bezittingen in een schuur houden. Er is geen plaats voor ze. Bovendien moet je ze laten gaan. Wat heeft het trouwens voor zin ze allemaal te behouden? Vroeg of laat moet voorbije opeenstapeling van alle rekeningen en herinneringen terugwijken en plaats maken voor nu.

Reis licht, geliefden. Neem alleen een kleine knapzak mee, of, oké, een kleine rugzak. Sleep niet een treinlading met je mee. Het leven op Aarde zelf is maar een kort ogenblik.

Je kunt liefde echt niet inpakken en toch zal liefde met je meegaan waar je je voeten maar neerzet. Neem grote stappen over het land van het leven. Je bent waar je nu bent. Verzamel zelfs geen rozenblaadjes. Laat ze maar ergens vallen.

Je bent niet bedoeld als een verzamelaar van het leven. Houd geen oorlogsherinneringen en babyschoentjes vast. Het leven gaat verder en dat moet jij ook.

Iedere dag ben je een nieuw mens. Je wilt niet met het verleden worden belast. Je wilt niet belast worden.

Wees een voetlicht zoals Mercurius.

Laat herinneringen en bezittingen en conclusies en alles wat jou terughoudt, los. Sla het verleden niet op. Je bent nu een door God geschapen wezen en je bent voor deze glimp van de Eeuwigheid gemaakt die nu genoemd wordt. Anders belast je jezelf. Neem wat in je hart past, geliefden. Neem mij, neem jou, neem Ons.