Wat hou Ik van je. Wat hou Ik veel van jou. Ik kan van jou houden met de Onmetelijkheid waarmee Ik dat doe, omdat Ik van Mijzelf hou. Omdat Ik van Mijzelf hou kan Ik houden van wat jou genoemd wordt, omdat Ik van Mijzelf hou en jij Mijzelf bent op een uitstapje naar een begrensde wereld. Natuurlijk BEN IK Zelf Liefde. En jij, dat wat Wij Ons inbeelden als jij, bent ook Liefde.

We hebben geen grenzen, jij en Ik. Wij hebben Heelheid. Wij hebben Eenheid. In de verbeelding gaan Wij ergens heen, zelfs als er nergens is om heen te gaan.

We zouden kunnen zeggen dat We geassimileerd zijn en toch kan Eenheid niet geassimileerd worden. Eenheid Is.

En dus zijn Wij in fictie gescheiden en wat jij waarneemt als jouw reis ergens heen, oh, naar een verlaten eiland misschien, een verlaten eiland van jezelf. Dit moet wel fictie zijn, verbeelding, want Wij zijn Een. En toch net zoals een figuur uit een stripverhaal zou kunnen doen, ren je weg op een avontuur dat serieus genomen wordt, maar dat toch slechts een uitstapje is. Het leven zoals jij dat op Aarde leeft zou vergeleken kunnen worden met het spelen van een kind met een kleine papieren boot aan de rand van een vijver.

In geen geval neem Ik de ernst van jou weg van hoe het leven lijkt te zijn, hoe het jou een zaak van leven en dood toe lijkt. Zelfs als We weten dat er slechts leven is en er geen dood is, voelt het drama waarin jij bent zeker monumentaal. Het voelt zeker als werkelijk en dus reageer je alsof het werkelijk zou zijn.

Je weet onderhand wel dat de schijnbare soliditeit van het fysieke niet echt is. Er is alleen vloeibaarheid. Er is alleen tijdloosheid en ruimteloosheid. Er is alleen Onmetelijkheid. Er is nergens waar je heen kunt gaan en er is alleen Eeuwigheid om in te zijn. Wat prachtig.

Het leven in de wereld is als een camera die foto's neemt, een foto hier, een andere foto daar. Alle cameraopnames worden genomen van een illusie waarover gezamenlijke overeenstemming bestaat. Ze kunnen in een boek gebonden worden en een boek na het ander en toch is er geen begrensdheid. Wat werkelijk is kan niet gefotografeerd worden en wat niet gefotografeerd kan worden is Eeuwig en het is Oneindig. Er is alleen jij. Dat is te zeggen alleen Ik. Alleen! Ik ben het prachtigste ding dat ooit bedacht werd en dus ben jij dat ook, hoewel We nooit bedacht werden. We zijn geweest. Het zou beter zijn te zeggen: "Wij zijn. Ik ben Isheid en jij, de gedachte van jou, is ook Isheid. Wij zijn Zijnde. Wij zijn Zijndheid. Dat wil zeggen, Ik ben Zijndheid en jij bent Mij. Er is geen aparte jij. Alles wat niet werkelijk is is illusie. En er is Een Enkelvoudige Werkelijkheid.

IK BEN. God IS. En waar laat dat de mythische jullie, geliefden?

Ik zou kunnen zeggen dat jullie Mijn lichaam zijn. Zeker, je bent een belichaming van Mij. Gemaakt naar Mijn beeld, lijk je op een lichaam. Jouw lichaam is duidelijk niet naar een beeld van Mij gemaakt, dus het moet je ziel zijn die naar Mijn beeld is.

Beeld is een woord.

En jullie, het hart en de ziel van jullie, bent werkelijk, want IK BEN je Hart en Ziel, en jullie zijn het Hart en de Ziel van Mij.

We noemen je Hart menselijk en je Ziel Goddelijk. Je bent Mijn Goddelijke Ziel die rondslentert op de onwerkelijke Aarde, in een onwerkelijk menselijk lichaam, en de reden is dat je kunt versmelten in het besef van Eenheid. Eenheid verandert nooit. Bewustzijn deed dat wel en nu keer je terug naar Bewustzijn dat Al Wat Is jou is. Al Wat Is is Mij. En Ik praat tegen mijzelf.