Onwetendheid is niet gelukzaligheid, onschuld wel. Wanneer je je onschuldig voelt, ben je gelukkig. Wat betekent onschuld eigenlijk ? Het betekent dat je niet vast zit in het verleden. Het betekent dat je met nieuwe ogen naar alles kijkt en niet met oude ogen. In onschuld zijn je ogen helder en is je gezicht vrolijk.

Wanneer je buiten onschuld bent, kijk je naar het verleden, en door dat te doen geef je ook gewicht aan de toekomst. Het verleden en de toekomst bestaan in je gedachten. Het heden is niet zozeer een punt dat precies daar middenin ligt. Precies nu is waar jij en je gedachten thuis horen. Je krijgt precies nu iets te eten. Het eten van gisteren is voorbij, en de maaltijd van morgen is nog niet bereid. Wil je echt een oud menu of een toekomstig menu ? Je wilt eigenlijk de maaltijd van vandaag geserveerd krijgen.

Zou je liever door oude foto’s bladeren in plaats van vandaag te leven ? Je kunt dromen van de toekomst en toch zijn er geen foto’s van morgen. Natuurlijk kun je foto’s van vandaag maken, en toch kun je alleen maar op het huidige moment op het doek van het leven tekenen. Seconde na seconde wordt dit doek schoongeveegd.

Vandaag, ook al is het maar kortdurend, is meer waardevol dan gisteren. Gisteren heb je misschien goud ontvangen, toch valt nu vandaag in je schoot. Het is vandaag waar je vorm aan geeft. Het goud van gisteren is niet langer plooibaar. Wat je in je hand houdt is vandaag en alles dat het jou biedt.

De wereld houdt vast aan verdriet omdat het vast houdt aan het verleden. Je zit vast aan wat geweest is. Het is niet de bedoeling dat elke nieuwe dag gegijzeld wordt door het verleden en het is ook niet de bedoeling dat elke nieuwe dag verspeeld wordt aan morgen.

Vers is beter. Verse room is beter. Verse boter is beter. Vers uit de oven is beter. Eet nu. Het verleden is al oudbakken. Het is niet meer. Er bestond alleen maar in je gedachten ooit een verleden. Wat zijn herinneringen eigenlijk echt ? Het zijn net bankovervallers die je beroven van vandaag.

Er bestaat niet echt een vandaag. Er bestaat een moment dat je verdeelt over tijdsdelen en dat noem je een dag. Natuurlijk bestaat tijd niet echt. Tijd bestaat zelfs niet echt op de spullen waarmee je tijd vastlegt zoals je horloge. Jouw horloge heeft geen flauw benul van wat tijd is. Er valt ook niets te weten.

Het verleden is als een stilstaande foto. Op het moment dat die genomen werd, is dat waarvan een foto genomen werd al weer verder gegaan.

Het vastleggen van dit moment is net zoiets als het vangen van een vlinder. De vlinder vliegt weg. Hij vliegt te snel voor jou. En wanneer je hem vangt, is het geen vrij rond vliegende vlinder meer. Een gevangen vlinder is onbeweeglijk gemaakt. Het is de levendigheid van een vlinder in zijn vlucht waar je naar op zoek bent en dat kun je niet vastpakken, begrijp je. Zeker, een in het nauw gebrachte vlinder is net zoiets als het verleden en heeft geen levendigheid van zichzelf. Laat liever je ogen vlinders vangen terwijl ze langs je heen fladderen.

En op deze manier vang je ook een dag. Je vangt hem niet echt. Je kunt alleen maar met hem meebewegen. Je volgt de zon van de dag.

En wanneer het nacht is, volg je het licht van de sterren, of je volgt de maan, of is het de maan die jou volgt ?

Wat maakt dit alles eigenlijk uit wanneer je bedenkt dat jij, een vibrerend Wezen, een aanbod voor de dag bent, op dezelfde manier waarop jou de dag wordt aangeboden ? Jij en vandaag vormen een duo. Dans samen zoals je nog nooit gedansd hebt.