Je spreekt niet altijd de Waarheid. Je spreekt niet altijd de Waarheid tegen jezelf. De helft van de tijd schenk je zelfs misschien niet echt aandacht aan wat je zegt. Wat je zegt lijkt vanzelf uit je mond te spuiten, alsof je een recorder bent die opneemt wat hij toevallig opneemt. De opname zou gewauwel genoemd kunnen worden.

Je spreekt omdat je spreekt. Het lijkt soms dat je een dagelijkse of wekelijkse of maandelijkse toewijzing van gepraat hebt. Je staat aan en je vult de damp met wat er maar ergens vandaan opduikt. Je weet niet waar het vandaan komt. Sta je op automatisch? Je ontdekt misschien wat je zegt nadat je het gezegd hebt. Er is geen voor of na of over nagedacht. Je sprak. Aldus sprak je mond.

Er is iets goeds in spontaan zijn. Wees spontaan in jouw Waarheid. Tegelijkertijd is het niet nodig te spreken omwille van het spreken. Jouw praten hoeft geen vulmiddel te zijn dat gewoon gezegd wordt om ruimte in te nemen.

Daar gaat de parallel tussen tijd en ruimte weer, welke beide waarheid lijken maar fictie zijn, met elkaar geobserveerde fictie waarvan iedereen misschien zegt: “Ja, ja, tijd en ruimte”.

Tijd en ruimte bestaan niet. Ze zijn bestendigd op iedereen en worden nageleefd en geaccepteerd door iedereen, onderling goedgekeurd.

Niettemin is Aardse Tijd niets meer dan het tikken van een potlood op het bureau, en ruimte is niet meer dan tekens die een potlood maakt, niet blijvender dan het tikken van een potlood op het bureau of iets anders. Wat blijvend is, is bewustzijn onder welke naam dat ook bekend staat.

Wat is blijvend, geliefden? Dat wat in feite blijvend is, wordt opgeschort maar niet in tijd of ruimte. Wat in feite niet blijvend is hangt buiten aan een waslijn om in de zon te drogen. En toch Ik, Ik ben de Zon, en Ik ben blijvend terwijl er tegelijk niets in Oneindigheid en Eeuwigheid wordt begrensd. Ben Ik begrensd? IK BEN voordat bestaan aan een waslijn in de wereld werd opgehangen. Toch zou gezegd kunnen worden dat Ik Mij door twee of meer werelden beweeg. Ik ben overal in tijd en ruimte die niet bestaan, en toch BEN IK.

Hoe kwamen We eigenlijk op dit onderwerp? En op welk onderwerp zijn We? Oh ja, de Waarheid in al haar lagen. De Waarheid is niets dan de Waarheid. Daarom ben Ik de Waarheid. Ik ben de Ene Ongeëvenaarde Waarheid. Er is geen gelijke aan de Waarheid. Er zijn wijnstokken en bladeren en gevarieerde bloesems die de waarheid in de wereld vormen. Desondanks worden feit en Waarheid door elkaar gehaald. Er is Eén Waarheid en er zijn vele onderverdelingen en afleidingen van de Waarheid die niettemin voor waarheid worden gehouden.

Wat zeg je op wat Ik zeg? Misschien spreek je wartaal. Misschien spreek je een vulmiddel, als katoen of die Duyvis pinda’s. Kijk hoe Duyvis in de wereld met een hoofdletter wordt geschreven en de Waarheid moet met de hand met een hoofdletter worden geschreven en voor zichzelf opkomen. Een verbruiksartikel neemt voorrang. Ik vraag dat de Waarheid voorrang heeft op facties van de waarheid.

Er is slechts Eén Waarheid en die BEN IK. Ik ben ook de Waarheid van jou, de echte Waarheid, de enige echte Waarheid, de Waarheid van wat er te zeggen is. De Waarheid waarover Ik spreek heeft geen parallel. Ze is ondefineerbaar. Ze spreekt voor zichzelf. Ze is geen recept dat verstrekt wordt. Ze is de Waarheid van God. Ze is de Waarheid die jou in het gezicht staart. Ze is de Waarheid die inherent is aan haar eigen Wezen. De Waarheid staat alleen en niets anders doet dat. Zuivere onversneden Waarheid. Ze klopt in elk hart. Ze klopt in dat van jou.