Sevdiklerim, kendinizden vazgeçip yüzüstü bırakmayın. Kasvete boğmayın kendinizi. Kendinizi umutsuz ve çaresiz hissettiğinizde budur yaptığınız. Dünyadaki bu yaşamda, ifade etmeniz gereken şeyin bu olmadığını biliyorsunuz elbette.

Dünyada bulduğunuz o kusur ve hataları dert etmeyin. Dünyanın yaptığı hatalardan ızdırap ve sıkıntı duyuyorsanız eğer kendinizi değiştirin. Dünyayı değiştirmenizin yolunun bu olduğunu söylememin, bunu Benim söylememin, saçma olduğunu mu düşünüyorsunuz? Düşüncelerinizin son derece kuvvetli olduğunu ifade ediyorum size. Kendinizi kasvete boğulmuş bir kader kurbanı gibi hissettiğinizde, bunun tüm dünyaya yaydığınız bir mesaj olduğunu ifade ediyorum size. Dünyanın bir parçası olduğunuzu hatırlatıyorum size.

Sanki harici dünya ideale uygun bir hayat sürdürüyormuş gibi yapmanızı istemiyorum sizden. Sizden dünyaya olan bakışınızı değiştirmenizi istiyorum; şu anda değiştirebileceğiniz şey bu olduğu için.

Dünyanın suçlu olduğunu ifade etmemiş miydiniz? Elbette dünyayı mahkum etmek için pek çok kanıt bulmuştunuz. Elbette ki dünyanın kusurlarına işaret etmenin onu değiştirmeyeceğini de farketmiştiniz.

Eğer dünya çocuğunuz veya öğrenciniz olsaydı nasıl eğitirdiniz onu? Tüm hatalarını yüzüne vurarak değil. Bu bir süreliğine size kendinizi iyi hissettirebilir. Bir süre için ağzınızı kapalı tutmanıza yardımcı olabilir bu ve bir süreliğine ayaklarınızın dünyada, tam oldukları yerde saplı kalmasını temin edebilir; siz dünyanın aleni hatalarını sayıp dökerken, onun kusurlarının etrafına güçlü iskeleler kurarken, dünyanın ne olabileceği yerine onun göründüğü haline muazzam bir dikkat sarfederken.

Bir araya getirilmiş tüm bu delillerin ötesini görmek zorundasınız. Gözlerinizi ovuşturup karartıların ötesini görmek zorundasınız. Karartıları ispat etmeniz ya da onları yinelemeniz, güçlendirmeniz gerekmiyor. Dünyanın karartılarını, kirini, pasını işaret edip “Bak. Bak nasıl da kötü bir yer dünya.” demek zorunda değilsiniz. Ne kıymeti var bunun? Eğer dünyanın hatalarını gösterip durmak yüceltseydi dünyayı çoktan olurdu bu.

Yani dünyaya daha hayırlı bir ışıkla bakmanız gerekiyor. Dünyaya yansıtın ışığınızı. Karanlıkta olmayan daha çok şey vardır yeryüzünde. Siz, örneğin. Dünyayı insanlar yapılandırırlar ve güzel insanlar vardır orada. Sizin gibi pek çok insan vardır ihtimam gösteren, dikkat eden. Hiç saydınız mı onları? Ya da bunun yerine dünyanın kusurlarını saymakla meşguldünüz fazlasıyla.

Daha iyi bir dünyayı istiyorsanız eğer ki biliyorum bunu istediğinizi, dünyadaki güzellikleri düşünmeniz gerekir o zaman. Böyle yaparak dünyanın güzelliklerini çekersiniz kendinize. Bunu çekeceksiniz lakin çok da mübalağa etmeyin. Gösterişli, şatafatlı bir hayal olmayacaksınız. Sevdiklerim, fark yaratan bir hülya olacaksınız. Hak ettiği taleplere sahip çıkan bir öncü olacaksınız. Toprağı işlemeye ve yetişmesini istediğiniz şeyleri ekmeye başlayacaksınız. Diğer yerleşimcilerin neler yaptığıyla ilgilenmeyeceksiniz. Kendi vizyonunuza ihtimam göstereceksiniz ve sizin vizyonunuz vasıtasıyla da tarlalarınız ekilmiş olacak. Vizyon birinci sıradadır. Hayal edip gözünüzde canlandırdıklarınız ise ardından gelecektir.

Eğer sahip olduğunuz arazi bir süreliğine nadasa bırakılmışsa sonsuza dek ona kaybını gösterip durur musunuz? Hayır, yerinizden doğrulur kalkıp arazinizi havalandır, gübrelersiniz. Sahip olduğunuz bahçe küçük olabilir ancak onu güzelleştirmenize engel olmasına müsaade etmezsiniz bu durumun. Sizin nasıl ilham verdiğinizdir bu. İlham vasıtasıyla ilham verirsiniz. Ve öncelikle de kendinize ilham vermeniz gerekir. Elbetteki dünyadaki kusurların üzerinde durmak ne size ne de bir başkasına esin kaynağı oluşturur, ne de mevcut boşlukları doldurur bu yaklaşım.

Bakışlarınızı belirmiş dünyadaki güzel ve görkemli şeylerin üzerinde tutun; ki sizin belirmiş kılacaklarınızdır bunlar.