Ik mag jou. Mijn hart mag jou. Ik denk graag aan je. Ik zie jou graag. Ik ben graag dichtbij je. Ik heb jou graag dichtbij Me. Ik mag, Ik mag, Ik mag. Als je klei kneedt, dan hou je van wat je maakt. Je adoreert het. Het is aan jou om te adoreren. En zo adoreer Ik jou. Ik krijg grote vreugde van jou. Jij bent Mijn vreugde. Jij bent Mijn trots en vreugde.

Je bent in leven op Aarde, nietwaar? Je bent op het toneel verschenen. Je bevindt je in een stuk en je kent je tekst niet. Je bent er zelfs niet altijd zeker van welke rol je verondersteld wordt te spelen en wat je verondersteld wordt te doen. En dus improviseer je en soms doe je alsof terwijl je heel goed weet wie je bent en dat alles. Niettemin ben je een groot deel van de tijd aan het bluffen. Je vindt jouw rol terwijl je er naar toe struikelt. En dan wissel je soms van rol. Je ontwikkelt jouw karakter. Je ontdekt jouw karakter.

Heb plezier met deze rol die je speelt. Geniet van jouw rol in het grote Toneelstuk waar je jezelf in bevindt. Geniet ook van de andere acteurs. Maak het voor hen een plezier bij jou te zijn. Maak het voor hen een plezier in deze komedie van vergissingen te leven. Zelfs als je een serieuze rol moet spelen, neem hem niet te serieus. Het is maar een rol in een toneelstuk.

En als je van het toneel afgaat, word je weer jouw Ware Zelf zonder iets van de make-up en zonder toneel-kruisingen. Je bent klaar met alle kostuums en het geven van voordrachten en gelaatsuitdrukkingen. Je bent klaar met alle schijn. Je komt Thuis en je kunt je schoenen uitdoen en gewoon zijn.

De rol die je speelde kan natuurlijk voor jou geleken hebben en nu dat je weer Thuis bent, nu voel je je echt natuurlijk. Er is geen controverse hier, geen pietluttige meningsverschillen, geen wanhoop. Nu ben je wat je altijd wilde zijn en nu ben je gewoon. Je neemt deel, maar je neemt deel op een andere manier. Het is niet zo dat je boven alles staat, het is zo dat je in het gezelschap van engelen bent. Je was dat altijd en toch waren de engelen vermomd net als jij. De andere engelen kwamen in hun rol en speelden hem volledig en nu, in de Hemel, wat is er niet om over te lachen?

Alle verwoestingen zijn weg. Het drama is weg. Het gevoel van afzondering is weg. Er was nooit afzondering en toch voelde jij niet altijd heelheid. Met alle afleiding verdwenen, voel je nu heelheid. En nu weet je Wie je bent, en nu weet je waar je bent, en nu weet je dat je nooit ergens anders was dan waar je precies nu bij Mij bent.

Je bent een heerlijk geschenk dat Ik aan Mijzelf gaf en nu zie je met heel je hart het Wezen dat Ik altijd gezien heb. Nu word je niet langer afgeleid. En nu ken je de liefde die je bent en de liefde die IK BEN.

Nu ben je met Mij versmolten. Nu ben je niet alleen zoals IK BEN, nu weet je het zonder enige twijfel. Je weet dat je in Mij gegrondvest bent en dat je dat altijd was en het nooit anders was.

Dit personage dat je had aangenomen diende jou en toch was het maar een rol die je speelde die echt niet zoveel met jou van doen had. De kleur van je haar, de vorm van je neus, jouw lengte, jouw gewicht waren niet zo belangrijk als je gedacht had. Nu ben je in staat ervan te genieten. Nu weet je Wie je bent en nu weet je het zonder twijfel, zonder ongeloof, zonder redetwist, zonder schuchterheid, zonder protest, zonder verheerlijken, zonder helemaal niets behalve vreugde en liefde voor Wie je werkelijk bent en altijd geweest bent.

Het maakt niet uit, jouw leven op Aarde was het altijd waard.