Wat Ik steeds heb gezegd, dag in dag uit, is dat Ik je zie. Ik zie jou in al Mijn heerlijkheid. Jou zien is van jou houden.

Te veel mensen in de wereld zien niet zoals Ik zie. Zij zien vlekken. Je ogen zijn niet bedoeld om vlekken te zien. Je ogen zijn bedoeld om de Waarheid te zien, en de Waarheid omtrent jullie is schoonheid, en de Waarheid omtrent jullie is liefde.

Er is een heropleving van liefde in de wereld. Liefde ontbreekt niet. Er is gewoon over heen haar geveegd, alsof leed en handel de wereld regeren.

Het is aan jou om zover te komen dat jij jezelf en ieder ander met dezelfde ogen ziet zoals Ik het doe. Ik kijk rechtstreeks naar het hart. Ik heb er geen bezwaar tegen. Jij brengt het woord maar in het Universum. Zoveel is een maar voor jou. "Dit is leuk, maar..."

Jij bent er zeker van dat niemand alles is, en jij bewijst dit dag in dag uit.

Ik zeg jou, dat er geen uitzonderingen zijn. Jij echter, vermenigvuldigt uitzonderingen. Je bent bescheiden over schoonheid van anderen en van jezelf. Natuurlijk, je weet dat Ik niet over ijdelheid spreek. Ik spreek over de Waarheid omtrent jullie. De wereld is niet gehandicapt, behalve als jij het zegt.

De wereld werd gemaakt met overvloed, en iemand voegde er een maar aan toe, en maar ‘s werden populair. Het was populair om de vlieg in de soep te vinden. Het werd populair om een vergrootglas te gebruiken om fouten te vinden. Zeldzaamheid werd gewaardeerd. Een zeldzame diamant werd meer waard want hij was zeldzaam, en, dus, is het alsof jij erop uit bent om van de goedheid en de schoonheid van de wereld een zeldzaamheid maken. Ware liefde werd geromantiseerd en beperkt gemaakt. Een verloren liefde werd het meest van alles geromantiseerd. Gehechtheid groeide, enzovoort, enzovoort. Je kent het verhaal.

Over Zelf-Realisatie werd gesproken in gloedvolle bewoordingen en nochtans was het niet echt begrepen. Het werd meer zoiets als Zelf-Verheerlijking. Uniformiteit is niet Eenheid. Waar wordt gezegd dat allen er hetzelfde moeten uitzien, maar toch kunnen weinigen het recht verdienen om de beste van de klas te zijn? Wie heeft besloten dat sommige ogen meer de moeite waard zijn om in te kijken en anderen niet?

Ik ben een democratische God, inzake dat allen, ieder stuk voor stuk, goud waard zijn voor Mij. Ik omhels. Ik tracht er niet naar om zelfs één kind van de partij af te halen of ervan te scheiden. Hoe zou Ik dat, hoe dan ook, kunnen als Ik Eén Kind, Eén Licht zie? Overal waar Ik kijk, zie Ik het Licht van de Wereld, en Ik til hem omhoog. Ik zie een schat, waar Ik ook kijk.

Ik gelast jou om het opsporen van fouten te laten vallen en het schoonheid-zien te gaan opnemen. Ik gelast jou om evaluaties en trotse adviezen te laten vallen. Ik gelast jou om niet langer een snob te zijn betreffende deze of gene. Gemaakt naar Mijn Beeld, weerspiegel Mijn beeld. Ik vind iedereen waardig, geen uitzonderingen. Ik vind jou waardig.

Ik gelast jou om Koninklijk te zijn en iedereen als Gods kind tot ridder te slaan. Ik gelast jou om een minnaar van de mensheid te zijn en niet langer een lasteraar. Ik gelast jou om jouw hart te openen en open te houden. Ik gelast jouw hart om een grote bloem te worden en een zegen voor jezelf en voor de wereld. Ik gelast jou allen te zegenen zoals Ik jou zegen. Hetgene dat Mijn Heerlijkheid is heeft geen toevoegingen en exclusiviteit nodig.

Ik zie dat allen het neusje van de zalm zijn. Wat gaat al dit sorteren over? De mensen zijn geen appels die, voor commerciële doeleinden, een bepaalde grootte moeten hebben om te kwalificeren. Soms smaakt een ouderwets klein appeltje zo goed. Waar staat geschreven dat verondersteld wordt dat Mijn kinderen identiek moeten zijn als erwten in een pot en dat uniformiteit het beste is?