Ontspan je, geliefden. Thuis is daar waar IK BEN, want waar Ik ben zijn jullie. Er is geen afzondering. Er is geen moment waarop je niet veilig in de diepten van Mijn hart bent. Er is maar één eindresultaat in het leven en dat is bij Mij terechtkomen. Het is niet alleen dat je van Mij uit begint en je nooit weggaat, dus bij Mij zijn is de status quo. Er valt niets aan te veranderen. Er is geen ontkomen aan. Het is een constante. Je bent nergens anders dan bij Mij.

Wat de veranderende buitenkant ook is, je bent diep in Mijn hart. Het wereldse eindresultaat, ongeacht de gereisde paden, is wat dood genoemd wordt. Het wordt onterecht dood genoemd, maar zo is het in de wereld. Dood zou een andere naam kunnen hebben. Bij welke naam het concept ook genoemd mag worden, het concept is onjuist. Er is geen dood. Er is veranderende vorm. Vormloosheid draagt veel meer gewicht dan vorm. De vorm sterft kan gezegd worden, maar de ziel nooit.

En welke is de machtigere van jou - natuurlijk vormloosheid.

Jouw ziel draagt verschillende uitrustingsstukken. De uitrustingsstukken doen er voor jou toe. Je bent aan ze gehecht. Je bent gehecht aan bepaalde vormen. Ze zijn betekenisvol voor de vorm waarin je toevallig bent. Ze betekenen veel voor je. En toch is de lichaamsvorm die zoveel voor jou betekent stof. Hij is gemaakt van illusie. De illusie wordt jou dierbaar, jou heel dierbaar, jouw lichaamsvorm en andere.

En toch ben je een ziel. Je bent een mooie ziel. Je kunt lichaamsloos zijn, maar zielloos? nooit. Je hebt een verhuizende ziel en niettemin verblijft jouw ziel bij Mij. We kunnen zeggen dat jouw ziel een deel van Mij is. En als je lichaam tot stof terugkeert, is je ziel echt gelukkig met Mij versmolten te zijn. Jouw ziel heeft nooit gezworven. Ze is nooit ergens anders geweest dan bij Mij.

Toch, terwijl jouw ziel door een heel verhaal werd omringd, wankelde je ziel nooit. Jij deed dat. Jouw individuele geest deed dat. Jouw vragen deden dat. Jouw besef van jouw werkelijke waarde wankelde. De ene dag voelde jij, dit individuele jij je opgetogen en de andere dag terneergeslagen. Aan de andere kant is je ziel een constante, maar wat hou je van je individualiteit. Wat je er ook over mag zeggen, je houdt ervan. Je aanbidt jouw individualiteit. Je bent er verliefd op. Je verafgoodt haar. Zelfs als je erover protesteert, verafgood je haar. Je bent er zeker van dat je jouw individualiteit eeuwig wilt. Je denkt dat jouw individualiteit jou is. Jouw individualiteit is een vertegenwoordiging van jou.

Hier is iets wat je leuk zult vinden. Je ziel, zelfs als ze Eén met Mij is, zal andere zielen kennen. Jouw ziel zal naar de zielen waarvan je gehouden hebt geschoten worden. Natuurlijk zul je in liefde zijn ondergedompeld, en toch zal het hart van je ziel nauwkeurig geliefden herkennen. Je zult door vreugde overspoeld worden. Je zult je herenigen, ziel met ziel. Je zult die hereniging hebben waarnaar je snakt. Je zult je vermengen. Je zult dat hebben. Natuurlijk zul je dat, want wensen komen uit en als dat niet in de Hemel is, waar dan wel?

Er is geen eindigen, geliefden, in de Eeuwigheid. Er is alleen Eenheid en Eenheid gaat door zoals ze altijd gedaan heeft. Alle opgestelde hindernissen worden neergehaald. Waar je ook kijkt, zul je liefde zien. Je zult in de spiegel van Mijn hart kijken en je zult liefde zien.

Je zult Waarheid zien. Je zult de Waarheid zien zoals die altijd was en die je niet echt zag. Je kunt ernaar geloenst hebben, ernaar getuurd, haar diep gezocht hebben, en toch zag je niet echt, besefte je het niet echt, geloofde je niet echt, wilde je geloven en toch wilde je aan oud geloof vasthouden, jouw geloof in lichamen bij voorbeeld, jouw geloof in afzondering, jouw geloof in opperste individualiteit, zelfs nukkige individualiteit.