Vertrouwen en er zeker van zijn dat je gelijk hebt is niet bepaald hetzelfde. Als je genoeg vertrouwen hebt kan je zelfs accepteren dat je het mis hebt. Er is niet altijd één manier, geliefden. Zelfs als je gelijk hebt, kan je het mis hebben. Het kan zelfs verkeerd zijn de juiste manier aan iemand op te dringen, toch is dit iets wat je doet. En wie kan met zekerheid zeggen of dit goed of fout is?

Je weet niet altijd wanneer jij je mond moet houden en wanneer je moet spreken. En zelfs als je kan zwijgen, geeft je toch jouw mening.

Oké, zo is het leven. Het is niet een perfecte wetenschap. Fouten zullen er gemaakt worden. Toch, tegelijkertijd kunnen twee fouten elkaar misschien te niet doen. Je sprak ondoordacht en het werd toch niet gehoord.

Zeker, wees niet lichtvaardig. Zeker, aarzel niet. Het is moeilijk te weten wanneer het juist is te spreken of juist is te zwijgen. Geliefden, Ik weet dat je het juiste wilt doen. Toch is het oké een fout te maken. Misschien moet je overwegen dat je het juiste deed, zelfs als je woorden niet goed ontvangen werden. Wij weten niet met zekerheid of een raad geven die goed ontvangen wordt echt het juiste is. Hoe kan je dat weten? En ligt de maatstaf van je raad erin hoe die ontvangen wordt?

Raad heeft waarde, maar je hoeft die niet altijd te geven. En je hoeft die niet altijd niet te geven.

Welnu, geliefden, je volgt niet altijd je eigen raad op.

Niet iedereen luistert naar Mij, dus waarom ben je verbaasd als niet iedereen naar jou luistert?

Misschien was het de bedoeling dat je wat je noemt fouten maakt. Uit het oogpunt van het uitgestrekte universum, zal je misschien nooit weten wat dwaling was. En dus, geliefden, gooi je woorden uit naar de winden en laat hen neerkomen zoals ze willen.

Belangrijker dan woorden is de staat van je hart. Misschien kan je zwijgen en toch je welgemeende raad geven. Jouw gedachten kunnen machtiger zijn dan woorden. Misschien kan jij je raad denken en zal jouw raad op vruchtbare grond neerkomen. Op deze manier, kan je spreken en je mond houden tegelijkertijd!

Laten We het onderwerp omdraaien. Hoe ontvankelijk ben jij als jou raad wordt gegeven? Laten we wel wezen, jij, evenals anderen, geven er de voorkeur aan de dingen op je eigen manier te doen. Is dat niet zo? Of het een kleine beslissing is als de afwas doen of een grote beslissing als welke man of vrouw te trouwen, in het algemeen, ga je op je eigen antenne af, soms tot je grote vreugde en soms tot je grote schrik.

Het is niet echt verbazingwekkend dat mensen op hun eigen sensoren afgaan, op wat zij denken is hun eigen redenering, zelfs als hun eigen redenering werkelijk de redenering van andere mensen aan wie zij die hebben toegeschreven is. Zij mogen denken dat de beslissing die zij nemen hun eigen beslissing is, maar toch is hun beslissing iets wat zij ergens hebben opgepikt of ergens gekocht hebben. Meestal, weten Mijn kinderen niet echt waar hun beslissingen vandaan komen.

Maar, nogmaals, in het leven, moeten Mijn kinderen keuzes maken, en keuzes maken zij.
Soms kunnen beslissingen op grote beraadslagingen wachten, maar dat werkt ook niet altijd goed uit. Als vuistregel is het beter een keuze te maken dan geen keuze te maken. Natuurlijk, kan je dan zeggen dat geen keuze een keuze is.

Dus, wat Ik zeg is wat jij zegt met een korreltje zout te nemen en geen spijt te hebben. Natuurlijk, een les die in de ene situatie geleerd wordt hoeft niet van toepassing te zijn op een andere situatie. Het leven is een niet in kaart gebracht gebied en jij moet er onbevangen mee omgaan.