Het is zo makkelijk om beloften te doen. Zo makkelijk. Wanneer het zover is, geeft het echter een hoop problemen. Het tijdpunt is nu bijna gekomen. Het is nu dringend en je zult veel moeite moeten doen. Je bent niet zo zeker meer. Je denkt dat je liever zou thuis blijven. Het feit is dat je een datum afsprak waar je, bij het naderen ervan, niet zo zeker van bent.

Laat We zeggen dat voordat jij werd geboren, Wij samen gingen zitten, jij en Ik -- Ik zeg jij en Ik alsof Wij gescheiden Wezens zijn. Dat is gewoon voor het gemak, nietwaar? Dat weet je. Tenminste weet je dat Ik, God, volledig accepteer dat Wij Eén zijn en Eénheid Alles is.

Dus laten We zeggen, dat We hier knie aan knie aan het praten zijn, jij en Ik voordat je geboren werd. Je weet dat je binnenkort op Aarde zult aankomen. Wij kijken naar jouw - bij wijze van spreken - dossier en jij spreekt hardop uit dat jij enorm wilt groeien terwijl je op Aarde bent. Je zegt dingen als: "Laat me dit leren en dat als ik vijftien of dertig of vijftig jaar oud ben. Laat dit of dat gebeuren, opdat ik zal groeien."

Ik zeg: "Weet je het zeker? Misschien kunnen we het gemakkelijker maken voor jou. "

Jij zegt: "Nee, nee. Ik wil dit alles aanpakken."

Dat is wat Ik bedoel als Ik zeg dat het gemakkelijk is om een verplichting aan te gaan als het ver weg is. Maar ver weg komt dichterbij en het is vandaag en je protesteert tegen Mij of tegen de sterren: "Dit is te veel voor mij", zeg jij. "Ik kan dit niet doen. Je moet dit niet vragen van mij, God. Het is alsof ik Abraham ben en U vraagt mij om mijn zoon te offeren. U vraagt mij om door lijden heen te gaan. Ik heb niet gevraagd om dit leed. Ik kon het niet gedaan hebben."

En toch deed je het. Ergens lang geleden deed jij een belofte. Alles is in beweging gebracht en dus waar je ook doorheen gaat, ga je doorheen en je komt aan de andere kant ervan eruit.

Ik maak geen licht van hetgeen jouw persoonlijke beproevingen kunnen zijn. Ik zeg dat jij jezelf naar het Licht moet brengen.

Jij zegt: "Maar, God, ik ben gewoon slechts een menselijk wezen."

Jij en Ik hebben een andere kijk op wat een menselijk wezen is en wat een menselijk wezen kan doen.

In ieder geval is dit, wat het ook is, wat je hebt.

Je hebt niet geklaagd over de gemakkelijke momenten. In feite kan het zijn dat je niet eens waardering uitsprak voor de gemakkelijke tijden, de goede tijden zoals jij ze noemt. Je nam ze voor lief. Je dacht dat je aan hen toe was, dat je hen verdiend had en dat ze naar je toe kwamen.

Dat kan inderdaad zo zijn. Ik heb het niet vaker over krediet dan dat Ik het heb over schuld. Als geld naar je toe komt, geef je het uit. Wanneer iets naar je komt, dat je niet wilt, absoluut niet wilt, ben jij er zeker van dat er een fout is gemaakt. Jij kunt zelfs je vuist opheffen.

Jouw leven is volgens jouw wil. Als je ergens niet uit kunt komen, dan moet je er met waardigheid tegenaan gaan. Het is veel beter voor jou om verantwoordelijkheid te nemen dan om je eraan te onttrekken.
Laten We zeggen dat je 100% onschuldig bent, dan toch krijg je er nog steeds mee te maken. Je kunt het niet als een hete aardappel naar iemand anders toegooien. In welk probleem je ook vastzit, het is aan jou om het op te lossen.

Jij kunt jouw geld weggeven. Als het gaat om leed gaat, is het aan jou om er doorheen te schijnen.