Het is alsof We verlengingen van elkaar zijn. We zijn een Eeuwige verbinding. In zekere zin zijn We draadloos. In een andere zijn We een grote krachtige computer en is er slechts Eén in het hele Universum. We zijn beslist iets, zijn We dat nu niet?

Tik, tik, tik gaan Onze boodschappen. Constante openbaring. Constante ontvangst van ingaande en uitgaande boodschappen, ofschoon ze ogenblikkelijk zijn hebben ingaand en uitgaand geen betekenis. Er is ontvangst en er zijn boodschappen die door Ons weerkaatsen. Het is alsof Eén spreekt en het is Dezelfde Eén die hoort, zo hecht is de verbinding.

In de diepte van onze verbinding, Onze Eenheid-verbinding, valt er niets te zeggen. We zijn telepathisch. Wiens gedachten zijn het?

"Geef me dat" is een menselijke gedachte, misschien over een stuk taart. "Laten We het delen" is meer als een boodschap van God, of "Hier, neem het helemaal. Ik wil dat jij het hebt". En toch zijn al deze gedachten menselijk. Ik, God, heb de taart verstrekt en jullie bedienen jezelf.

Je hoeft geen heilige te worden, hoewel sommigen van jullie dat zijn of zullen worden. Toch bereik je heiligheid niet door altijd je taart aan iemand anders te geven. Heiligheid wordt niet gezocht noch bereikt. Trouwens, wie wil er als heilige verheerlijkt worden? Wat voor soort ambitie is dat? Een betere ambitie is dichter en dichter bij Mij te komen. Je zoekt niet naar resultaten. Je zoekt ernaar te dienen.

De Grote Spirituelen, zelf Goddelijkheid, waren echte mensen, alleen keken zij meer zoals Ik kijk. Ze hadden zich niet uit het leven teruggetrokken. Ze waren van het leven en door de kracht van hun bewustzijn droegen zij bij aan de levens van velen.

Bewustzijn is alles.

Het ego is niets.

Als iemand het Zelf kent, werkelijk het Zelf kent, ziet iemand geen noodzaak voor zelfzuchtigheid. Er wordt geen behoefte gezien. Wijsheid komt op uit gemeenschappelijke grond. Wijsheid is er niet maar voor een of twee of drie. Ze is voor allen.

Liefde, zoals de Groten die leefden, was geen sacharine. Er was geen sentimentaliteit. Er was Waarheid en er was focus, en ze gingen uit van de gedachte van liefde. Waren er stralenkransen om hun hoofden zoals die op schilderijen staan? Misschien. En toch, met de ogen die zie, is er ook om jouw hoofd een stralenkrans. Een stralenkrans is geen bewijs van heiligheid. Geen schilderij is dat.

Wat verlang je? Wat valt er te verlangen? Verlang dichterbij Mij te komen in je bewustzijn. Je geeft niets op door bij Mij te komen. Het is een vreugde bij Mij te komen. Bij Mij komen betekent niet dat je iets opgeeft. Je bent het punt van opgeven te boven. Je geeft niets op, maar je laat los. De Groten gaven niets op. Ze hadden precies wat ze wilden en ze waren precies waar ze wilden zijn en dat was bij Mij. Opoffering moet niet verheerlijkt worden. De Groten lieten veel achter dat ze niet met zich meenamen, maar dat is niet wat ze groot maakte.

We zouden kunnen zeggen dat ze onwetendheid opgaven. Ze verbrandden die in het vuur van bewustzijn.

Hun bewustzijn maakte hen groot. Ze waren wie ze waren. Ze waren niets anders dan wat ze waren. Ze dachten niet aan zichzelf als speciaal. Hun gedachten waren niet op henzelf gericht. Hun gedachten waren eenvoudig niet op zichzelf gericht. Ze werkten voor Mij.

Maar nee, ze zeiden nooit dat ze heiligen waren. Ze waren mensen die leefden en ademden en hoger stegen zonder zichzelf te bewonderen en zonder zichzelf namen en titels toe te wijzen.