Of je dit nu erkent of in je opneemt of niet, IK BEN jou, en jij bent Mij. Onze Eenheid is niet een keuze die je maakt. Vanaf het begin zijn jij en Ik Eén. Het hoogste waarnaar je kunt zoeken is het besef van deze Eeuwige Waarheid. Besef en Eenheid zijn twee verschillende dingen, ofschoon in Eenheid er geen verschil is. Niets dan Eenheid is er. Je kunt Eenheid niet opeisen. Je bent Eenheid. Eenheid is een voornaamwoord zonder antecedent. Eenheid kan slechts Eén zijn. Daarom heeft Eenheid geen voorbeeld. Eenheid is haar Ene Zelf. De zon schijnt op zichzelf. De Glorie van God loopt door de wereld.

Wat de scène voor je ook is, of het stadslichten zijn of een pastorale scène, jij schildert hem. Jij schept hem. Jij projecteert jezelf. Jij projecteert jezelf overal. Er is alleen Eenheid en toch projecteer je Eenheid op talloze manieren en toch ben je Eenheid en niets anders dan Eenheid. Licht is licht. Jij bent het Licht van de Wereld terwijl je tegelijkertijd een Vuur in de Hemel bent.

Er is gezegd dat er niets nieuws onder de Zon is. Dit is waar, maar tegelijk is de Zon, Zijn Oude Zelf, altijd nieuw. Nieuw. Op-nieuw. Geen schaduw valt er. Nieuwheid ontstaat er. Jij komt elke dag fris van de Fontein van Liefde. Er is hierover geen verbeelding. Dit is eenvoud zelve. Eenvoud is Eenheid. Eenheid heeft geen ruches. En toch lijkt Eenheid zichzelf te vertegenwoordigen op talloze manieren. Eenheid is Eenheid en toch lijkt ze divers. Achter de scènes is Eenheid niet een symbool van Eenheid. Het is Eenheid, puur en simpel. Eenheid deelt geen monsters uit. Ze deelt liefde uit.
In Eenheid delen Wij, jij en Ik, Eén Hart. Wat fijn is dat. Het is liefde. Het is Liefde Zonder Proberen.

In Waarheid zijn er slechts mooie momenten in het leven. In jouw leven. Hoe kan het anders zijn als jij en Ik Eén zijn? Afwijking is fantasie. Er worden rollen gespeeld. Karakters zijn rolverdeling, en toch is er hoe dan ook Eenheid.

Hoera voor Eenheid en hoera voor haar voorstellingen. Wat is, is. Wat niet is, is niet. Alleen Eenheid is.

En toch, in het leven in de wereld bereik je vrede met veelheid. Je kijkt naar de film in 3-D. En toch draait er Eén Haspel. Wat de beelden op het scherm ook zijn, welke film er ook gespeeld wordt, welke titel hij ook draagt, er is Eén Scherm waar jouw ogen trucs op spelen. Je zoekt naar nieuws, geliefden. Je zoekt naar een kort verslag. Je speelt om hoge inzetten terwijl er de hele tijd niets op het spel staat. Of, We zouden kunnen zeggen dat dwaasheid op het spel staat. Het leven staat niet op het spel, want het leven is Oneindig en jij bent leven en jij bent oneindig.

Je speelt verstoppertje als er niets verstopt is. Er zijn echter voor een ogenblik afgewende ogen, ogen die zichzelf voor de gek houden dat ze iets anders zijn dan Eenheid, dat ze naar buiten kijken als er alleen binnen is.

Er is geen ander. Eenheid is niet in delen. Het Zelf is het Zelf en er is Eén Zelf. Daarom is er jij en Ik – er is Ik. Jij en Ik zijn Eén. Eenheid bestaat. Pluraliteit is spelen op het leven. Het leven gaat het toneel op en er wordt een productie gemaakt. Eenheid is een toneelschrijver en schrijft er scripts en bedrijven in. Vermeende anderen zien ze spelen. De verhalen worden verteld en opnieuw verteld en toch is er geen verhaal, tenzij je Eenheid een verhaal noemt. Eenheid is enkelvoudig. Eenheid kan niet in twee handen gegrepen worden. Eenheid kan alleen Eenheid zijn. Lang leve Eenheid. Er is niets anders. In Eenheid is er geen splitsen van het hart. Er is Eén Hart en het is het Mijne en er is geen jou om voor Eenheid te zijn. Eenheid is groter dan een rolverdeling van duizenden of triljoenen. Eenheid, Eenheid, Eenheid.