Ik vind jou leuk. Zul jij Mij leuk vinden? Je hoeft Mij niet te aanbidden. Mij aardig vinden is goed genoeg. Ik onthef je van het idee dat je van Mij moet houden alsof ik een grootvizier ben. Ik ben niemand en Ik ben Iedereen. Beschouw Mij meer als iemand die je af en toe tegen het lijf loopt en blij bent om te zien. Maak geen mysticus van Mij. Ik ben gewoon God.

Ik heb gezegd dat je in het leven in de wereld de liefde uit je hart moet laten stromen, en toch, tegelijkertijd hoef je niet verliefd te worden op iemand. Dat geldt ook voor Mij. Je hoeft niet verliefd te worden op Mij. De tijd zal komen, dat je dat zult doen, omdat je Onze Eenheid zult herkennen. Ik wil duidelijk maken dat het niet zo is dat je Mij of iemand anders iets schuldig bent. Je bent het aan jezelf verschuldigd om liefde uit je hart te laten stromen. Wanneer je liefde zaait, wat denk je dat je zult oogsten? Het oogsten van liefde is eigenlijk het zaaien van liefde.

Het zaaien van iets is ook het oogsten ervan. Jij bent de zaaier, jij bent de handeling van het zaaien en jij bent het gezaaide. Jij bent de liefhebbende, jij bent de handeling van het liefhebben en jij bent de liefde. Jij vaardigt liefde uit. Vanuit jouw gezegende hart, creëer je liefde in de wereld en jij bent ook de gecreëerde liefde. Jij bent Eénheid. Jij bent de Gever. En jij bent de Ontvanger.

In feite is er niemand in de wereld behalve jij, behalve Ik, behalve de Ene van Ons Beide. De wereld bestaat doordat jij je ervan bewust bent. Jij en de wereld zijn één. Je leeft in de wereld die jij gezaaid hebt. Je plantte een gewas de wereld genaamd. Het is jouw boerderij. Het is jouw aanplant. Het is jouw creatie.

Schiep jij Mij, of schiep Ik jou? In feite waren Wij (Ik) er altijd. Er was nooit een tijd waarin wij opstonden, nou ja, misschien nadat we geslapen hadden, als je Stilte slapen wilt noemen. En dus zijn Wij (Ik) opgestaan vanuit Stilte en waagden ons aan geluid, en dus maakten Wij (Ik) allerlei soorten muziek. De wereld barstte uit via een fluit, of een tuba, of via een trilling die klonk, een wervelende energie, gesponnen uit liefde, zoals zijde of een suikerspin. Er is slechts variatie in wat Eénheid is, Eénheid op elk niveau. Het lied wordt nog steeds gezongen en jij bent het lied, de handeling van het zingen en de zanger. Maar toch is er Eén Lied, en het lied is liefde, en jij bent liefde, en Ik ben liefde, en liefde is alles.

En toch, liefde kun je niet afdwingen. Je besef van liefde kun je niet afdwingen. Aan je lot overgelaten ben je gewoon liefde bezien vanuit elke hoek. Dus, nee, jij bent Mij geen liefde verschuldigd. Jij bent niets verschuldigd, toch moet je deuren openen, en je hart openen, want je hart is de poort die toegang geeft tot een prachtige tuin, een prachtige tuin, die binnenin jou is en die gezien kan worden als de Aarde, de wereld, de aardbol, de sterrenstelsels, de zon, maan, sterren en alles.

Ieder wezen op Aarde is jouw creatie. Jij hebt de prachtige tuin gemaakt. Als je het niet ziet, dan heb jij, als een eindig wezen op aarde, iets anders gemaakt. Als je onkruid ziet, dan heb jij het gecreëerd, en zelfs ook onkruid kan mooi zijn.

Ik schiep het Paradijs niet Alleen. Ik had een koor bij Me. We zijn Eénheid en toch zingen Wij een duet, of zo lijkt het.