Het is een idee dat je hebt dat iets van jou is om te bezitten. Wanneer jij een gevoel van eigenaarschap hebt, dan kan er een gevoel van verlies inkruipen en zichzelf bekend maken. Een gevoel van gebrek is het gevolg van eigendom. Eigengerechtigheid volgt op eigendom. Een gevoel van eigenaarschap wordt een blok.

Denk er eens een moment over na. Zonder een gevoel van eigenaarschap, wat kun je verliezen? Alleen als je aan iets vasthoudt kan het buiten je bereik glippen. Bezit je niets, verlies je niets.

Slechts een eigenaar van een winkel kan de winkel verliezen. Eigendom en verlies zijn beide ideeën. Ze lijken opeenvolgend, maar ze zijn samen aangewend. Hartepijn lijkt ook samen te gaan met eigendom en het verlies van wat je dacht dat je bezat.

Geliefde, je bent niet eens eigenaar van het verleden, en dus moet je het verleden loslaten. Er is niets waar je aan vast mag houden. Je bent aan het leren om los te laten, en loslaten moet je. Er is toch niets om aan vast te houden.

Geliefde, je bent als het water dat stroomt.

Zet je rug niet schrap. Heb geen ruggengraat als staal. Wees als de wilg die buigt. Beschouw buigen met het leven als buigen voor het leven, ter ere van het leven, ter ere van de koers die het leven neemt, zelfs wanneer het van gedachten verandert of van een klif duikt. Waar je ook bent, dat is je koers. Je hoeft niet alleen aan de oppervlakte van het leven te dobberen, maar toch laat je op hetzelfde moment geen zwaar anker neer. Licht is de kano waarin je peddelt. Licht is de boot waarmee je vaart. Je bent niet op drift. Je vaart op het schip van het leven. Of het nu een oceaan-stomer of een balk is waaraan jij je vasthoudt, je bent een zeeman in het leven.

Jij bevaart de Hoge Zeeën. Jij bevaart de lage zeeën. Jij surft. Jij volgt de golven. De golven zijn jouw gidsen. Al de golven in het leven, de gewenste, de ongewenste, leiden jou naar Mij. Ik ben jouw bestemming. Door buigen of barsten, vind jij jouw weg naar Mij.

Het is de moeite waard om uit te varen in Mijn hart. Het is de moeite waard om de Haven van God in te varen. Waar je vandaan kwam is waar je naar toe vaart. De golven van het leven nemen jou mee op een reis die niemand anders ooit heeft gemaakt. Daarom ben je een pionier van het leven. Geliefde, je voer lang geleden uit, en er is maar één plaats waar je terechtkomt, en die ene plek heb je nooit verlaten, behalve op een Reis in een Schijn-Werkelijkheid, zul je Mij geloven?

Ondanks de vele fouten die je lijkt te hebben gemaakt, zijn er geen fouten. Er zijn echter misverstanden. Er zijn geen mis-avonturen. Er is geen aanleggen aan het land, om het zo te zeggen. Er is alleen zeilen, en dat maakt je een zeeman. Dat maakt je een Kapitein van Geluk, Groot Geluk. Het leven is jouw geluk. Je bent gelukkig. Je hebt het geluk om een leven te verkennen en te leiden dat van jou is en van jou alleen, en toch komt er het moment dat je uit de boot stapt waar je in vaart, en je vliegt naar de Hemel, die, uiteraard, de Hoogste Zee van alle Hoge Zeeën is.

Je hebt misschien gedacht dat je alleen was op jouw oceaanreis, maar je was nooit alleen. Alleen-zijn is niet mogelijk. Je kunt van Mij afdwalen, maar Ik ben aan jou gebonden en ga met je mee, ongeacht hoe ver je mag afdwalen. Afdwaling vindt alleen plaats in jouw verbeelding. Wij zijn Eén Hart, en niets, niets, helemaal niets kan jou scheiden van Mij of Mij van jou. Ik neem aan dat we met recht kunnen zeggen dat We alleen afgescheiden kunnen worden in een zinsbegoocheling, maar nooit in Waarheid. Wij zijn Eén, wat is er meer te zeggen?