Hallo, geliefden. Hoe is het met jullie?

Ik zal het antwoord voor jullie geven. Jullie zijn geweldig! Hoe kunnen jullie ook anders zijn dan geweldig met Mij als God? O, maar misschien willen jullie wel een ander soort God. Misschien zijn jullie wel op zoek naar de Kerstman, toch ben Ik meer dan de Kerstman. Ik ga verder. Ik ga diep je ziel in. Ik doe jou oprijzen naar Mijn hoogte.

De Kerstman heeft zijn plek. Hij is een aspect van Mij. Maar de Kerstman brengt je geschenken en rijdt dan weer weg.

Ik werk anders. Ik blijf. Ik ben weliswaar een gever van geschenken, maar Ik ben ook een Metgezel. Ik laad iedere dag weer Mijn slee vol, en ik kijk steeds maar naar jou uit. Jij hebt altijd Mijn volledige aandacht. Met alle respect voor de Kerstman, Ik spring niet op een slee om jou achter te laten met het openmaken van je geschenken nadat Ik weer vertrokken ben.

De geschenken die Ik geef zijn niet altijd verpakt als geschenken. Het is niet altijd even gemakkelijk om de geschenken te zien die Ik voor je achterlaat. Vaak zijn ze onzichtbaar. Het vraagt misschien iets van jou om te doen voordat je in staat bent om ze te zien en ze te aanvaarden. Geliefden, er is geen moment dat Ik jullie niet manna vanuit Heaven zend. Jullie kijken misschien inderdaad wel naar andere dingen. Jullie zijn afgeleid. Jullie zoeken op de verkeerde plaatsen naar geschenken.

En verder, denk alsjeblieft niet aan Mij als een Kerstman van vroeger die kolen achter liet in je sok omdat je stout was geweest in plaats van lief. Ik houd van je wanneer je stout bent en Ik houd evenveel van je wanneer je lief bent. Richt je niet zoveel op lief of stout zijn. Richt je op grotere nabijheid met Mij. Dat is het mooiste dat er is.

En trouwens, met alle respect voor de Kerstman, wanneer Ik de Kerstman was zou Ik wegsnellen met jou op de slee bij Mij. Alle kinderen van de Aarde zouden met Mij meerijden. Mijn slee zou volgeladen zijn met gelukkige kinderen, die met Mij op de slee meerijden. Sommigen zouden op de blote rug van Prancer meerijden enzovoort. We zouden zo’n geweldige tijd hebben. Je zou niet eens aan zoiets kleins als een materieel geschenk, denken. Je zou op een slee met Mij rijden. En gauw genoeg zou je jezelf als de gever van geschenken zien. Je zou zelfs van harte je geschenken achter laten voor een ander kind van Mij. Je zou maar wat graag de Kerstman worden. Het zou niet langer meer zo belangrijk zijn dat er geschenken bij jou werden gebracht. Eigenlijk zou je blij zijn dat anderen de geschenken hebben met jouw naam erop.

Het is niet zo dat je opeens altruïstisch zou worden. Het is meer dat je niet langer egoïstisch zou zijn. Je zou op een natuurlijke manier niet meer eerst aan jezelf denken. Dat zou je niet meer doen omdat je met Mij in een slee zou rijden, en je zou zien vanaf de hoogtes waar vanaf Ik zie. Je zou een geheel nieuw perspectief hebben. Je hart zou het ook uitjubelen, en wat zou je nog meer kunnen wensen? Wat meer vraagt de Kerstman dan om de geschenken te kunnen afgeven die hij bij zich heeft. De Kerstman zou niet gelukkig zijn wanneer hij niet zijn slee vol met geschenken leeg zou kunnen maken.

Jouw ware hart is zoals de Kerstman is. Jouw hart is niet gelukkig wanneer het niet geeft en nog meer geeft. Jouw hart wil niets minder dan geven. En jouw hart wil overal geven, niet alleen hier en daar, maar overal. Jouw hart wil niet alleen maar aan één land geven en niet aan een ander. Jouw hart wil aan al Mijn kinderen overal, geven.

Jouw hart wacht niet op Kerst. Jouw hart zet haar rendieren nu meteen klaar.