HEMEL #1753 De Kleine Bloemen van God, 23 augustus 2005

God zei:

Je kent niet jouw moed tot dat de gebeurtenis daar is. Tot die tijd, geliefden, kom terug van de veronderstelling dat je iemand bent met grote moed. Denk niet van jezelf dat je minder bent dan dapper.
Het maakt niet uit waarvoor je bent weggelopen uit het verleden, jij bent iemand met veel moed. Je bent al zo ver gekomen, geliefden, nietwaar? Je bent doorgegaan. Je stap was misschien niet al te vast, maar je ging door.
Om in de dagelijkse wereld te leven is veel moed voor nodig, en jij leeft in de dagelijkse wereld. Laat niet deze kleine tijd in de wereld een beangstigde tijd zijn voor jou. Ik heb je juist verteld dat jij iemand bent met veel moed. Wat jij geroepen bent om te doen, zul je doen. Doe jezelf niet tekort.
Er zijn veel manieren van moed. Ze zijn niet allemaal dapper op het slagveld. Ze zijn niet allemaal in grote dramatische momenten, toch zijn ze net zo goed moedig.
Er is een dag in en dag uit moed. En iedere morgen treed jij de wereld tegemoet. Jij scheert je. Je fluit een deuntje.
Omdat jij iemand bent met veel moed, past het jou om vrolijk te zijn. Het geeft niet wat, jij kan vrolijk zijn. Dit is niet om te zeggen dat je een verkeerd masker op moet zetten. Dit is om te zeggen dat je vrolijk moet zijn.
Echt gevaar bestaat niet. Je voelt je omgeven door gevaar, gevaarlijke mogelijkheden. Geliefden, er is groter gevaar in niet vrolijk zijn. Waarom niet vrolijk zijn als je de wereld tegemoet treedt?
Kun jij jezelf voorstellen een race te doen en niet op jezelf te wedden? Wat zou roekelozer zijn dan niet op jezelf te wedden?
De kleine bloemen van God zijn verbrand in de zon en begraven in de sneeuw, en toch komen ze ieder jaar weer dapper op.
Bomen zijn omgekapt, en toch groeien er taken van hun stronk.
Ze zon schijnt door dik en door dun. En jij bent de held van jouw eigen verhaal. Jij triomfeert simpelweg door hier te zijn.
Jouw hart is blootgesteld aan de elementen, en toch leid jij met jouw hart. Er is geen glinsterend schild om het Menselijk hart te beschermen. Geen schild is groot genoeg. Eerlijk gezegd, jouw hart heeft geen schild nodig. Dat is een foute waarneming.
Wat het hart nodig heeft is om vrij te zijn, en jij ook.
Angst voor gevaar houd je tegen, laat je strompelen, drukt jou ineen.
Zelfs als jij op een landmijn zou stappen, wat voor goed zouden jouw angsten zijn? Beter is het om op een landmijn te stappen zonder angst.
Stel jezelf niet in op gevaar. Het leven is iets waar je gewoon in moet springen. Je moet in het water duiken, en leren om te zwemmen. Je blijft leren om te zwemmen.
Het grootste gevaar is jouw angst van het leven. Dit is zelf opgelegd gevaar. Angsten zullen jou booby-trappen. Waarom ze daar neerzetten? Verlaat angst, en je zult veiliger zijn.
Maar de vraag in het leven is niet wat voor graad van veiligheid je in leeft. De vraag in het leven is – het is niet echt een vraag omdat het een zekerheid is – is om van ieder moment te genieten. Laat ieder moment een zoete sinaasappel zijn waar je al het sap uit perst. Laat ieder moment een blokje om lopen zijn. Laat ieder moment een God gegeven leven op Aarde zijn.
Wanneer werd er gezegd dat in de termen van de wereld, jij perfect moest zijn, dat het leven zich perfect moest ontvouwen, dat de overwinning aan jou moest zijn? Wanneer werd er gezegd dat jij nooit moet strompelen, nooit struikelen, nooit vallen. Hoe kan jij jezelf oppakken als je af en toe niet valt?
In enig gevoel, je hebt jezelf verborgen onder de dekens vanwege de angst dat de lucht naar beneden kwam. Ik vraag jou om vanuit je schuilplaats te komen en helder kijkend , mengend en alert in de wereld, om niet bang te zijn, maar om blij te zijn.