HEMEL #2053 Eén miljoen sterren en één nobele maan - 19 Juni, 2006

Iets wonderbaarlijks zal vandaag gebeuren. Zoek ernaar. Het zal zich niet verstoppen, maar toch moet je alert blijven, want je zou het kunnen missen. Je zou de andere kant op kunnen kijken en de rode kardinaalvogel op de boomstronk vlak voor je niet zien. Je zou voorbij een veld vol paarden, koeien of lammetjes kunnen rijden en zo ver voor je uit kijken, dat je ze niet eens ziet, of enkel maar een glimp in je ooghoek van ze opvangt bij het voorbijrazen.

Dit is de mooiste dag van je leven. De zon komt op. Het universum komt tot leven. Dat je hart evenzeer geraakt zijn. Dat je tot de gelegenheid van die speciale dag mag rijzen. Dit is een uiterst waardevolle dag. Het is er één die in je geheugen gegrift zal worden. Een spoor van ieder gezicht dat je ziet, pad dat je bewandelt, zal je voor alle komende dagen vergezellen. Er zal nooit nog zo’n gelijkend moment of dag zijn, net exact hetzelfde als deze dag. Het licht valt in op de bomen, een moment van licht dat voorbijgaat, terwijl we spreken. Dit leven vandaag, draait om en om, als een windmolen die door Mijn adem wordt geblazen.

Welke mogelijke fout kan je in deze dag vinden? Vandaag is hier voor je, onschuldig, klaar om te vertrekken, op jou wachtend, dat je al zijn sap eruit kan persen. Vandaag is aangekomen. Dit is de dag waar je op hebt gewacht. Doe het een schenking. Je kan het nooit geven wat het jou geeft, maar je kan het gebaar maken. Je kan je hart tonen. Je kan een gulle tip geven. Je kan deze dag laten weten dat je het apprecieert. Neem deze dag niet als een alledaags gebeuren. Het is er één unieke in een mensenleven. En hier is het dan, Cinderellas koets, die op je wacht. Het zal ook ontbinden om middernacht, en een andere unieke dag zal zijn plaats innemen, maar het is vandaag dat we in het NU reizen. Er is geen andere dag dan vandaag.

Een andere dag volgt, hoewel het de plaats van vandaag niet kan innemen. Voor het ogenblik is de vervanging voor het onvervangbare morgen, en morgen is een andere dag.

Vandaag is het spotlicht op je leven. Wat de dag ook voor je inhoudt, en wat jij ervoor inhoudt, je bent een persoon met middelen. Deze dag is uitgeroepen voor jou, en het schenkt zichzelf aan jou, met een grote buiging van de lenden uit. Het wil je vragen vooruit te gaan. Het zou je de sites willen tonen. Het zou willen dat je meereist. Het zou willen dat je een toerist bent, ja, en het zou ook willen dat je iemand bent, die de dag dekt en er eer aan betoont, of minstens toch een eerlijke schok. Vandaag wil gekend zijn voor zichzelf, en niet een schaduw die door je gedachten erop wordt afgespiegeld.

Waar je je ook bevindt, deze mooie dag is tot bij jou gekomen, om je te bezoeken. Het heeft jou gevonden, waar je ook bent. Het heeft deze hele afstand afgelegd, alleen voor jou. Het weet dat het niet zou bestaan, als jij er niet was, om ervan te genieten. De dag zegt tegen zichzelf:

“Als jij niet door mijn hall zou passeren, wat kan ik dan wel betekenen? Waar ben ik anders voor, als het niet voor jou was? Het is waar, ik ben automatisch. Ik volg een zeker schema en pad, en ik heb ook leven in mezelf, en ik wens om je te plezieren. Ik zou gelijk wat voor je doen. Ik zou je alles en gelijk wat geven. Ik zou de the hors d’oeuvre tafel voor je neus zijn. Ik zou het voorgerecht en het toetje zijn. En dan, terwijl ik dichter bij het einde van mijn draai kom, zou ik je met een miljoen sterren bedekken en één nobele maan, en ik zou mijn hoed voor je afnemen, Adieu, Adieu. Wanneer je wakker wordt, zal een zelfs prachtiger dag met mooi momentum zal je begroeten, en toch weten we, dat er nooit een dag was als ik, onder de zon , gelijk waar in het universum, en dat ik nooit terug zal komen.”

Vertaald door Leen Joseph,
Moge je dag gezegd zijn, altijd.