Het maken van excuses en je verontschuldigen zijn twee verschillende dingen. Als iemand je beledigt, moet je het hem niet kwalijk nemen. Er is niets anders voor je te doen. Anders draag je andermans belediging met je mee. Je moet het loslaten. Van jouw kant, ja natuurlijk, laat het los.

Dit betekent echter niet dat je uitvluchten zoekt voor een ander. Je zegt niet: "Hij is moe. Hij werkt hard. Hij keek niet waar hij heen ging. Hij vergat de tijd. Hij dacht niet na. Hij weet niet beter". Dit alles kan heel goed waar zijn. Toch is het voor jou niet nodig om uitvluchten te zoeken en om hetgeen dat in een bepaalde mate kwetsend was, goed te praten. Een tandarts kan je pijn moeten doen. Als mens doet de tandarts dat niet. Niemand hoeft onattent te zijn.

Wanneer je uitvluchten zoekt voor een ander, dan betuttel je hem. Wanneer je uitvluchten zoekt voor iemands gebrek aan aandacht, dan neem je de rol op je van mishandelde vrouw. "Hij meende het niet." Dat kan waar zijn, toch werd het gedaan en hij deed het.

Je hebt nu lang genoeg geleefd om te weten dat onachtzaamheid vaak een vuistregel is. Onachtzaamheid toont vaak een gebrek aan denken aan een ander. Wat is onachtzaamheid anders dan vergeten dat een ander je broeder is?

Niemand moet op zijn tenen lopen in het leven. En ja, het is waar dat degene die beledigd is het minder persoonlijk moet nemen, tot een punt moet komen waar hij zich niet beledigd voelt door andermans tekortkomingen. Ik stel voor dat het doel van jouw beledigd zijn is, dat je jezelf leert om meer attent te zijn. Dat iemand onbeleefd is, is niet jouw schuld en toch als je beledigd bent, ben jij degene die beledigd is en verantwoordelijk voor jouw gekwetste gevoelens en wat je ermee doet en met jouw volgende gedachten.

Tegelijkertijd dat het waar is, dat jij verantwoordelijk bent voor iedereen voor alles en toch kun je soms even zo goed hebben bijgedragen, ben je niet schuldig. Jij hoeft niet andermans verantwoordelijkheid weg te nemen.

Als je aan de eettafel zit en iemand kauwt luidruchtig met zijn mond open, hoef je het niet persoonlijk op te vatten. Je hoeft niet tegen jezelf zeggen dat je andermans luidruchtige kauwen met zijn mond open veroorzaakt hebt. Het mag je tegenstaan en nochtans ben je niet beledigd. Je ziet dat het zijn motivatie niet is om jou te beledigen. Wanneer je kijkt naar een ander als zijnde onschuldig aan het kiezen om jou te beledigen, heb je minder kans om de belediging persoonlijk op te vatten en daarom ben je veel minder geneigd om er een groot gedoe van te maken en je bent veel minder geneigd om te verdedigen en excuses te maken voor een ander die nog niet heeft geleerd wat je wenste dat hij had geleerd.

In dit geval haalt andermans schending van tafelmanieren jou gewoon niet uit je evenwicht. Je hoeft hem niet te verloochenen, noch hem te verdedigen vanwege zijn kauwen. Je gooit hem niet weg. Je gooit hem noch weg, noch verontschuldig jij je voor hem.

Je bent je eigen belediger als je er aanstoot aan neemt en er aan vasthoudt.

Ik zal Me niet voor jou verontschuldigen, geliefde, wanneer jij je beledigd voelt en het als een mes in je laat ronddraaien.

Wanneer jij je beledigd voelt en je beledigd voelen dat doe je, is het een ego kwestie. "Hij heeft niet het recht om zo tegen mij praten. Hij heeft niet het recht om mij als onbelangrijk te beschouwen. Ik ben een persoon." Geliefde, je maakt je zorgen over je belangrijkheid als je nog niet overtuigd bent van je ware waarde en hebt daarom meer versterking van buitenaf nodig. Iemand anders is echt niet verantwoordelijk voor jouw zelfbeeld.

Zul je van jezelf houden zoals Ik van jou houd?