Er is een wereld van verschil tussen begrip en oordeel. Begrijpen betekent niet bewonderen. Het betekent begrip. Met begrip komt er een bepaald besef dat de zogenaamde andere persoon voor je het zo goed doet als hij kan. Of het nu een arts, handelaar, bedelaar of dief is, de persoon voor je doet het zo goed als hij het kan doen op dit moment. Hij weet echt niet beter, zelfs als je denkt dat hij dat zou moeten. Hier is het feit: Er is een deel van je psyche, dat op bezoek gaat op de plek waar die persoon is, en, dus vind je het niet prettig waar die persoon is. Je hebt een hekel aan andermans belediging, meer dan je zou hebben als het niet in jezelf zou zitten - het maakt niet uit hoe weinig ervan over is - wat de ander naar jou toe spiegelt.

Als jij de persoon zou zijn die jouw minachting toont – jij begrijpt dat je minachting toont, nietwaar? - zou Ik anders met je praten. Ik zou niet zeggen dat je medelijden met jezelf moet hebben. Ik zou tegen je zeggen dat je een ridder op het witte paard kunt zijn. Ik zou je vertellen het verleden los te laten. Ik zou je vertellen dat je het verleden moet loslaten. Het verleden is slechts een stap, of een aantal stappen. Het verleden is wankel en daaraan moet niet vastgehouden worden.

Als jij de persoon zou zijn die jij veroordeelt of naar beneden haalt, zou Ik jou vertellen te stoppen met begrip, stop met verontschuldigen, stop met gericht zijn op jezelf, haal diep adem, en word - nu meteen - een zegen voor de wereld en een zegen voor jezelf. Genoeg van gedachteloosheid. Heb nu een heldere gedachte.

Als je de persoon zou zijn die je veroordeelt of naar beneden haalt, zou Ik je niet aanraden om te zeggen: "Maar, God. Maar God, dit was er. Er was dat. Ik heb wel mijn redenen. Ik heb mijn goede redenen". Ik zou je niet aanmoedigen, het maakt niet uit hoeveel excuses je ook uit je zak haalt. Ik zou je aanraden om te stoppen met het maken van excuses en te beginnen met dienen. Ik zou je vertellen dat je minder mededogen met jezelf moet hebben en meer begaan zijn met de persoon die jou beledigde. Ik weet dat hij jouw hart gekwetst heeft, maar toch zou Ik jou niet vertroetelen.

Eigenlijk zou Ik jou, de criticus, vertellen minder mededogen met jezelf te hebben. Dat zeg Ik je. Ik zeg je minder zelfingenomen te zijn. Ik zeg je dat je helemaal niet zelfingenomen moet zijn.

Twee zelfingenomen mensen die brullen naar elkaar, zelfs al is het niet hardop, komen nergens tot een van de berijders van de eigengerechtigheid van zijn hoge ros afstapt. Aangezien jij hier deze woorden leest, zeg Ik je onomwonden dat jij het moet zijn die van jouw hoge ros afstapt.

Jij bent hier om de wereld beter te maken, dus maak de wereld beter. Laat hardvochtigheid los. Wees goed voor je eigen hart. Woede, wrok, eigengerechtigheid spreken met een oorverdovende stem. Woede, wrok, eigengerechtigheid zijn doof, en dat is de reden waarom woede, wrok, eigengerechtigheid met een oorverdovende stem spreken. Dat driemans-orkest weigert om te horen. Het zijn een zielig groepje.

Ik vraag aan Mijn prachtige kinderen, aan al Mijn kinderen, om zich aan te sluiten bij een orkest van engelen, dat lieflijk is op Aarde en lieflijkheid geeft aan de Aarde. Bied in je hart je verontschuldigingen aan de ander aan, die zich er schuldig aan maakt dat hij veel minder bewust is dan jij.

Ik heb gezegd dat jij als eerste een ander moet begroeten. In je hart, groet een ander in je hart. Je hebt wel iets om je over te verontschuldigen. Op zijn minst moet jij je verontschuldigen voor je gebrek aan openheid. Bied je excuses aan jezelf aan voor het minder zijn dan Wie je bent, en pak nu een zwaard van vriendelijkheid op en ga erop uit in de wereld en dood de draken van neerbuigendheid, beschuldiging en afwijzing van het hart en de ziel van een ander. Laat jouw gesloten zienswijze los. Klim naar een hogere trede op de ladder van het leven. Laat de sport los, waar jij je momenteel aan vasthoudt. Laat los.