Het is vanzelfsprekend dat je wil begrijpen wat Ik tegen je zeg. Je logische brein wil begrip krijgen van wat Ik zeg. Het is begrijpelijk dat je Me wilt ontleden, en toch is het ontleden van Mij zoiets als een poging om wat Ik zeg in te passen in stukken kennis die je al hebt. Ik ga echter verder dan datgene dat jij al weet, want waarom zou Ik anders spreken ?

Geliefden, wanneer jullie proberen te begrijpen wat Ik zeg, wanneer jullie proberen te omschrijven wat Ik zeg, wanneer jullie proberen om in jullie termen te omschrijven wat Ik zeg, dan proberen jullie het Uitgebreide Oneindige, eindig te maken. Jullie proberen het in te pakken. Jullie willen Mijn bedoeling reduceren tot datgene dat jullie al begrijpen. Wat Ik jullie vertel is heel vaak niet te vatten. Wanneer je het omschrijft, wanneer je Mijn woorden in andere woorden stopt, dan probeer je het Oneindige eindig te maken. Met andere woorden, jullie proberen datgene dat Ik zeg, in te perken. Jullie proberen Mijn woorden te laten passen in vooronderstelde ideeën.

Er staat nergens geschreven dat je alles dat Ik zeg, bewust moet bevatten.

Wanneer je Mijn woorden leest, begrijpelijk of niet, gaat daarvan iets je hart binnen. Daar draait het om. De mentale oefeningen van je brein zijn heel aardig, en toch kan het brein datgene dat Ik zeg alleen maar terugbrengen naar begrip, in de zin van datgene dat je brein al weet. Een inzicht krijgen is een ander verhaal. Een inzicht komt vanzelf. Opeens is het inzicht daar. Inzicht kan niet altijd omschreven worden in woorden. Wanneer een ledlamp aan gaat, hoef je nog niet het principe van electriciteit te begrijpen.

Het gaat erom dat Ik, zoals je wel weet, jou steeds weer vertel dat liefde alles overwint. Ik vertel je dat je liefde bent, dat er geen grenzen aan liefde zijn, en, dus ook geen grenzen aan jou. Nu zijn het omschrijven van iets en er naar leven, twee verschillende dingen. Wanneer je Me probeert dicht te naaien, als het ware, dan slaag je er in om Mij af te snijden. Denk er alsjeblieft aan dat woorden woorden zijn, en dat Ik verder ga dan woorden, en jij trouwens ook.

Wat Ik jou te zeggen heb vanuit de diepten van Mijn liefde voor jou, is Mijn liefde voor jou die geen grenzen kent.

Sta je zelf toe om Mijn woorden te ontvangen. Laat ze binnen in dat schitterende hart van je. Daar gaat het om. Dat is alles. Laat Mijn woorden hun werk doen. Laat het een balsem zijn die je hart zowel kalmeert als in beweging brengt. Mijn woorden zijn niet bedoeld als mentale oefening. Wanneer je Mijn woorden snapt, dan snap je ze. Mijn liefde zal neergeploft zijn in je hart, en je zult feitelijk niets weten. Je zult minder weten dan je ooit wist, en toch zal je hart stralen. Je hart zal haar hoofd optillen en zeggen : “ Wow ! Wow, God ! “

Hoe zou je brein dat kunnen overtreffen ? Een wow is altijd beter dan de vlucht van je gedachten. Mijn woorden bevinden zich niet op het niveau van woorden. Het gaat erom wat Mijn woorden teweegbrengen, en het gaat er niet om wat jij er van maakt.

Begrijp de bedoeling niet van wat Ik zeg, en je zult voorop lopen. Je verwonderen over wat Ik zeg is één ding. Concluderen wat Ik zeg, opsommen wat Ik zeg vooral wanneer je dat netjes en perfect doet, is iets anders.

Op dit moment vraag Ik je wel even om te bevatten wat Ik zeg. Voel je niet gekwetst door wat Ik nu tegen je zeg. Ik zeg : “ Wees niet zo’n wijsneus. “ Wees iemand die wat leren wil. Neem Mijn woorden in zoals je vitamines inneemt. Slik ze door, en verteer ze.

Geliefden, de ware betekenis van Mijn woorden gaat rechtstreeks jullie hart in.