Het leven lijkt wat het lijkt en toch is niets wat het lijkt. De grond waarop je loopt is stevig en sterk en toch is hij er niet echt. Jouw stappen mogen stevig zijn, en toch loopt je op illusie. Het idee dat dit leven op Aarde een droom is, is juist. Er is een knip van een knop en je hangt aan het leven op Aarde. Het wordt jouw domein, maar je droom is een uitgebreide droom is en je speelt hem uit.

Je bent in een bioscoop en toch is er geen bioscoop om in te zijn en ook geen film. Het is een doen-alsof-film waarin iedereen lijkt te bestaan. Er zijn kleuren en helden en dol dansen en muziek zo volmaakt dat je getransformeerd wordt. De schijnbare jij, de veranderde jij, wordt getransformeerd. Vanuit grote energie, vanuit grote liefde, wordt de muziek van de sferen gehoord, en ze wordt in jouw hart bewaard, en ze wordt bewaard als herinnering aan waar je vandaan kwam, en waar je nu werkelijk bent.

Iedereen ziet jou als een lichaam dat hier staat of zit, en toch is het lichaam verzonnen fictie, en er is in werkelijkheid niemand om jouw lichaam te zien waarin zo erg geloofd wordt. Zo is het leven. Het is een verzonnen reis waarover uitgebreid verteld wordt. Het is een spookhuis, en het is een prinselijk koninkrijk, en het is helemaal niets.

Tot je ontwaakt geloof je in de droom die je alleen maar droomt. Natuurlijk doe je dat. Droom verder, geliefden. Spring rond in deze langgerekte droom. Spoedig zul je ontwaken tot dat wat jou nu alleen maar een droom lijkt. Ook al kan je vinger bloeden, ook al gelooft iedereen in wat hij ziet, er is een grotere dimensie die nog niet gezien wordt, waarover gehoord is maar die helemaal nog niet volledig gekend of beseft wordt, maar waarop gezinspeeld wordt en omheen gedraaid.

En toch zal de dageraad van de Waarheid opkomen en jij zult met deze dageraad opstaan. Je zult rijzen tot je volle gestalte die geen taart in de lucht is, maar het ware fundament van de droom die je droomt. Je bent een ziel die op Aarde rondloopt en je weet het niet. Je zou het willen weten, maar je weet het niet. Je hunkert naar de volle staat van jouw Wezen, en toch lijkt het jou een droom. De dromer droomt.

De dromer dwaalt alleen in zijn droom. Hij gelooft heilig in zijn droom. Hij gelooft meer in wat er niet is dan dat hij gelooft in wat er is. Dit is een mooie boel, nietwaar?

Toch groei je over de grenzen van je droom heen. En, zelfs als je niet de Waarheid ervan begrijpt, die onder alle illusie ligt, weet je. Je ziet de lijst en gelooft meer in de lijst dan in het werkelijke schilderij daarin, en toch, en toch, weet je meer dan je jezelf laat weten. Je weet dat er iets ongelooflijks is dat bijna teveel is om te vragen en toch leef je in deze hoogst ongelofelijke toestand. Je weet het niet. Je accepteert het niet echt, en toch ben je tegelijkertijd wakker. Waarheid en fictie gaan tegelijk door. Je kunt niet van de Waarheid wegkomen. De grenzeloze Waarheid is waar je bent en toch hecht je geloof aan de droom en ben je nog niet tot de Werkelijkheid ontwaakt. Je bent in de Waarheid, en toch geloof je dat de droom de waarheid is, zelfs als je een idee hebt dat het niet zo is.

Zouden We ook maar over de Waarheid kunnen spreken, tenzij je enig besef had van wat er voorbij de droom ligt? Waarover zouden We praten als de Waarheid niet in jouw zicht lag?