Er is alleen de grond van je hart, begrijp je. Je hart is oprecht. Je hart kan niet onoprecht zijn. Soms, als gevolg van omstandigheden, opvoeding etc. verloochen jij jouw hart. In termen van jouw hart zelf, heb je lief, of je hebt je liefde genegeerd of haar verpakt. Als je niet de liefde voelt vanuit de grond van je hart, ben je voorbij gegaan aan de liefde in je hart.

Je hebt een omweg genomen, weg van de liefde. Je neemt de lange route er omheen.

Natuurlijk weet je dat het belachelijk is om niet lief te hebben!

Denk maar zo, jij en iedereen (al de evenbeelden van jou) zijn op een korte vakantie op Aarde. Je bent geen permanente bewoner. Je bent een vakantieganger. Je weet niet en kunt niet weten voor hoe lang jouw huurovereenkomst is, want het was allemaal geregeld achter de schermen. Je zou de plek waar jij woont vandaag of morgen of vijftig jaar van nu kunnen verlaten. Niemand kent zijn vertrek datum. In ieder geval weet je dat je leven op Aarde niet voor altijd is. Dit is wetenschappelijk en statistisch gecontroleerd. Dus, ben je hier met je buren, in termen van de Eeuwigheid, voor een zeer korte tijd. Wees gelukkig gedurende deze korte tijd.

Deze bijzondere en prachtige tijd op Aarde met alle geliefden en bekende plaatsen en manier van leven zal nooit meer gebeuren. Je mist het zelfs nu al bij voorbaat. Jouw baby zal ook opgroeien tot een grijsaard. Alles verandert vlak voor je ogen.

Waarom ter Wereld zou je ooit aan twijfels of wrok of wat dan ook vasthouden, dat geen vreugde zou geven? Bovendien, wat zou je anders willen zijn, behalve een klaroengeschal van vreugde. Hoor, de heraut-engelen.

Je moet weten dat jij de weg voorbereidt voor anderen. Je was nooit hier alleen voor jezelf. Maakt niet uit waar het eigenlijk om gaat, maar waarom zou je vasthouden aan iets dat je minder dan vreugde geeft? In Hemelsnaam, waarom ter Wereld zou je ooit aan iets vasthouden dat jou geen vreugde geeft ? Je zou toch zeker niet vasthouden aan een kleine ergernis, is het niet? Natuurlijk, zou je dat niet doen. Natuurlijk niet, maar toch, het enige is, dat je het hebt gedaan. Je hebt veel te lang vastgehouden aan grieven. De deur was lang geleden gesloten en toch hang je er nog steeds aan vast.

Je zegt dat je graag je script zou willen herschrijven en klaar zijn met al die aanhoudende gedachten. Waarom doe je het dan niet? Je kunt het doen.

Je wilde dat iemand, waarschijnlijk vele, vlak voor je ogen zouden veranderen. Je zou willen dat ze iemand anders zouden worden. Als zij deze perfecte mensen werden zonder gebreken zoals jij wenst, wie zouden ze dan zijn? Ik zeg je dat, zonder uitzondering, je hen zou missen. Je zou iets omtrent hen missen. Groot of klein, je zou hetgeen missen wat hen tot de persoon maakte die ze voor jou waren. Klaarblijkelijk waren ze belangrijk voor je, of je zou niet nog steeds aan hen denken als zijnde een vloek of als zijnde een zegen.

Zal het je verbazen als Ik zeg dat, ongeacht de fouten van de personen, ongeacht jouw grieven en ongeacht hoe grievend hun daden waren, zij een zegen voor jou waren. Op een bepaalde manier kwamen zij naar jou toe en ze deden hun dans vlak voor je. Op een gegeven moment gingen ze van het podium af en toch heb je ze bewaard in je hart, tot op deze dag. Ze gaven je herinneringen en gedachten waar je nog niet klaar mee bent.

Er was iemand onbeleefd tegen je, of gemeen, of onverschillig. Ze waren niet wat je zou hebben gewild dat ze zijn. Ze zouden weinig of niets van wat je wilde dat ze zijn, kunnen zijn geweest, en nochtans lieten zij een blijvende indruk bij je na.

Je moet hen nu loslaten. Stel je hun wegzeilen voor in een mooie boot terwijl je hen uitzwaait. Poef, ze zijn verdwenen.

Geliefde, daarnaast moet je ook hen laten gaan die van jou hielden en diegene die jij toen waardeerde en nu waardeert. Hou nog steeds van hen, en laat hen gaan. Zij zullen op je wachten op een andere oever.