Denk eraan dat schuld geen hoge vibratie is. Het is niet eervol schuld te voelen.

Het doet je hart zeer als iemand honger heeft terwijl jij voedsel verspilt. Er is hier een felle strijd, maar het is je plicht het voedsel dat je eet te verteren. Je helpt niemand als jouw maag zwaar is door indigestie of je hart beladen is met schuld. Schuld is zelf een soort indigestie.

Geld is niet jouw geweten. Geld is niet de oplossing. Bewustzijn is dat. Je kunt niet schuld met geld sussen. Je kunt het er niet mee goed maken.

Iedereen op Aarde verdient welvaart. Niet iedereen op Aarde heeft dat op het ogenblik.

De mens vraagt: "Hoe kan het dat God sommigen zonder voedsel laat en anderen met een overvloed ervan? Er is geen evenwicht."

Ja, er is gebrek aan evenwicht in de wereld.

Alleen bewustzijn kan gebrek aan evenwicht corrigeren.

Ja, en degenen die hebben moeten degenen die niet hebben helpen. En toch is zulke hulp een gatenvuller. De jongen in Nederland kon zijn vinger maar zo lang in de dijk houden. Zijn vinger in de dijk was een tijdelijke maatregel. Zo ook is het voeden van de armen een tijdelijke maatregel.

Luister hier nu heel goed naar Mij. De omstandigheden van geboorte zijn geen ongeluk. Vanuit alle omstandigheden moet gegroeid worden. Iemand met overvloed lijkt zeker rijker dan iemand met honger. Als je verwend geboren werd, moet je daarboven uitstijgen. Als je arm geboren werd, moet je daar ook boven uitstijgen. Ieder mens die op Aarde geboren wordt moet boven de omstandigheden waarin hij zich bevindt uitstijgen.

Als er iemand in een hete woestijn is, is het gemakkelijk om te zeggen: "Je moet water vinden." En toch moet iedere mens water voor zichzelf vinden. Als je in de woestijn bent, en je hebt een fles water, dan deel je die natuurlijk. Je deelt je water en toch moedig je geen afhankelijkheid van jouw water in een ander aan.

Als je een dorstig mens in een woestijn bent, hoe ga je dan water voor jezelf vinden als je gelooft dat anderen jou te hulp moeten komen? Het is waar dat allen broeders zijn, en iedereen helpt elkaar, maar toch moet ieder mens zichzelf helpen.

Als je dorst hebt en je ziet geen oplossing behalve dat een ander jou komt helpen, dan heb je jouw mogelijkheden beperkt. Als je er zeker van bent dat er geen andere manier is, dan heb jij dat zo gemaakt.

Eens waren er geen vliegtuigen. Er werd niet in geloofd. Er waren twee broers voor nodig, heb Ik gehoord, om in het idee te geloven dat de mens kon vliegen voordat het vliegtuig in het leven geroepen kon worden.

Geloof is belangrijk. Als je gelooft dat er water naar jou toe moet komen door de hand van iemand anders, welk water zul je dan zelf vinden?

Er is gezegd, dat voor hem die gelooft alle dingen mogelijk zijn. En voor hem die niet gelooft dat alle dingen mogelijk zijn, alle dingen zijn mogelijk, maar, waarvan heeft hij zichzelf afgesneden? Ik spreek over het verhogen van bewustzijn, zodat alle mensen op Aarde vrij en onafhankelijk zijn en niemand gebrekkig is. Gebrek moet in geloofd worden. Welk doel zou gebrek dienen behalve naar de weg naar voldoening te wijzen? Gebrek is niet nodig. Het is niet noodzakelijke. Het is niet onvermijdelijk.

De wereld heeft het niet hebben niet nodig om het hebben te hebben. Alle verplichtingen van het leven zijn valse stellingen en er moet aan voorbijgegaan worden.

Ontmoediging is begrijpelijk, maar is niet bedoeld een manier van leven te zijn. Ontmoediging kweekt ontmoediging. Heb in plaats daarvan moed. Verbreek de banden die je binden. Open je hart voor jezelf. Geef niemand en niets de schuld. Stijg.