Endişe duymanız sebepsiz yeredir. Her zaman sebepsiz yeredir bu. Bazı şeylerin endişelerinizi artırdığı inancında olduğunuzu biliyorum. Sebep olarak neyi düşünürseniz düşünün, endişeye gerek yoktur. O yapay olarak üretilmektedir. Ne denli gerçek görünürse görünsün, yapma bir şeydir o. Endişeye kapılmak nasıl da bir budalalıktır. Hiçbir yararı yoktur, endişelenmenin nasıl bir sebebi olabilir o halde? Endişe, bir nevi taklit halindedir. Zihniniz de hiç kimseye faydası olmayan bir netice çıkarmakta, yargıya varmaktadır. Endişenin kimseye bir faydası yoktur. Kalbi ve zihni boş yere yorar ve hırpalar o.

Daha geniş bir açıdan baktığınız zaman, düşüncelerin berraklık kazandığı anlarda hiçbir şeyin kaygılanmaya değmediğini görürsünüz. Felaket olarak nitelediğiniz her şey ekseriya sahnenin değiştiği durumlardır. Sel meydana geldiğinde, kurumuş topraklar ıslanır. Şiddetli bir fırtına veya bir deprem olduğunda ağaçlar evler yıkılır. Asıl zararı veren ise çocuklarımdır Benim. Evinizi kaybetmenin, ya da bir başkasının bu nevi kayıplarını görmenin sizin için kolay bir şey olmamasını anlıyorum. Elbetteki, değişim ve olaylarla dolu olan dünya, değişimleri hiç de hoş karşılamazken olaylara büyük önem atfetmektedir.

Sıcak ve kuru kalmak, iyi beslenmek, sevdiklerinizin de oldukları yerde kalmaları sizin için tabii ki önemlidir, bunu anlıyorum. Sevdiklerinizin bir yerlere gitmesini istemezsiniz. Herşeyi yerli yerinde istersiniz. Mamafih, dünyadaki oyunun adı devinimdir. Dünya dönmektedir aziz çocuklarım. Dünya dönmektedir. Bir an sonrasında bile daha önce olduğunuz yerde değilsinizdir. Hiçkimse değildir. Dakika dakika, değişim devam etmektedir. Hayat size durağan bir düzlem üzerinde dahi görünse de devinim halindedir o. Hareket etmektedir. İnanması size zor da gelse daha yeşil kırlara doğru ilerlemektedir.

Sebep – sonuç yoktur, zaman ve mekan mevhumları gerçekte mevcut değilken onlar nasıl mevcut olsunlar? Bu nevi bir dizin yoktur. Lokasyon yoktur. Bu kadar kıymet verdiğiniz şeyler mevcut değildir. Varoluş, sizin varoluşunuz çok daha engindir. Aslında onun kendisi Enginliktir. Lakin, zaman ve mekan mevhumları yoksa şayet, Enginlik nasıl varolabilmektedir? Her şeyin en engini, Sevgidir ve sevgi mevcuttur. Aldığı formlar değişkendir. Varoluşu ise anıtsal bir yapıdadır.

Gördüklerinize kıyasla sevecek çok daha fazla şey olduğu konusunda mutabık olabilirsiniz. Gerçek ve köklü bir sevgiye tanık olmuş veya onu deneyimlemişsinizdir elbette. Burada sevgiden bahsediyorum, bağımlılıktan değil. Sevgi, yaşadığınız yüzeysel dünyaya nazaran çok daha büyük bir boyuttan gelmektedir. Sevgi kesinlikle fiziksel olanın ötesine geçmektedir. Sevgi kesinlikle başka bir boyuttan gelerek dünyayı ziyaret etmektedir. Ve kesinlikle, sevgi boyutsuz olandır! Bu sevginin, bu yürekleri büyüten sevginin zorlayacağı, patlatacağı çeperler yoktur. İnsan kalbine ise, sanki böylesi çeperleri varmış gibi gelir; çünkü sevgi o kadar engin ve herşeyi sarmalayan, kucaklayan bir yapıdadır ki insan, kalbinin onu taşıması mümkün değilmiş gibi düşünülür. Sevgi asla küçük olamaz. Üzerindeki giysinin dikişlerini patlatacak büyüklüktedir o, mamafih sevginin bir giysisi ya da dikişi de yoktur elbet.

Sevgi çok hacimlidir. Belirli bir hatla sınırlandırılamaz. Bu denli boyutsuz olması ise onun muğlak olduğu anlamız gelmez. Sevginin ne olduğunu herkes bilir. Sevginin pek tabii ki bir tanıma ihtiyacı yoktur. Ne sınırlanabilir, ne de tanımlanabilir o. Kalbinizde tomurcuklar açar. Kalbiniz sevginin çiçeğidir. Onun genişleyip büyümesi arzusunda olun. Kalbinizin kat edeceği mesafelerin sınırı yoktur çünkü. Sinenize yerleştirdiğim yürek sadece genişleyip büyüyebilir, zira Benimle direk bağlantınız kalbiniz vasıtasıyla değil midir? Yüreğinizde mukim değil miyim Ben? Sevginin mabedi yüreğinizde değil midir?

Öyleyse endişelerle vakit kaybetmek niye? Endişe şimdi aptalca bir şey gibi gelmiyor mu size? Ona sahip olmanız gerekmez. Sahip olmanız gereken her şeye sahipsiniz ve siz o’sunuz. Siz-siniz. Siz Varoluşsunuz.