Er is een fundamentele observatie in het leven in de wereld en dat is dat mensen graag klagen. Ik zeg dit met zekerheid. Er zijn zelfs klachtenafdelingen. Hoe dan ook, Ik vraag Mijzelf af, als Mijn Kinderen niet graag zouden klagen, waarom zouden ze dan klagen? Waarom zouden ze telkens weer klagen? En waarom zou jij dat doen? Waarom zou je?

Als hij klaagt, wijst een mens met de vinger naar een ander, of een groep anderen genoemd een gemeente of staat of land. Hé, het is waar. Anderen en groepen anderen hoeven niets wijzer te zijn dan jij. Tegelijkertijd zijn anderen niet verantwoordelijk voor de situaties waarin jij je bevindt. Jij hebt zelf iets te maken met de situatie waarin je bent. Je kwam daarin. Je keek niet waar je heen ging. Je dacht niet na. Hoe onschuldig je ook was, hoe nietsvermoedend ook, je nam er deel aan.

Als je klaagt, zeg je: “Altijd heb ik pech. Het zit mij altijd tegen. Arme ik. Arme, verwaarloosde, oneerlijk behandelde ik”. Houd daarmee op. Het past een kind van God niet.

De wereld dient jou. Dat land of je baas of je employé’s dienen jou. Zij dienen jou op dit moment.

Je kunt klagen over de wegen in je stad. Er zijn diepe gaten, teveel ervan. In plaats van te klagen over de afdeling wegen, zul je zo vriendelijk zijn jezelf eraan te herinneren dat je op een verharde weg rijdt die voor jou beschikbaar is en in hemelsnaam, de meeste wegen zijn in goede conditie. Er is een weg voor jou geplaveid.

Als je met je fiets valt, raap dan je fiets en jezelf op. In plaats van te mopperen dat je viel, ben je niet blij dat je op het gras viel en niet op het cement?

Als je klaagt over afval op straat, raap de rommel op.

Als je klaagt over de slechte staat van de buurt waar je woont, haal een verfkwast en help je buren met schilderen. Waarom niet? Ik moet je vragen, waarom niet? Waarom niet de wereld zegenen?

Wat kost klagen veel energie. Jij bent het die iets kiest om over te klagen. Klagen is ergens ongunstig over praten. En als je klaagt, ben je een uitstekende foutenvinder.

Als Ik eerlijk mag zijn, wie benoemde jou tot toezichthouder van de wereld? Ben jij de Prinses en de Erwt? Ben jij de Koningin van Engeland? Wie zei dat alles moet zijn zoals jij wilt?

Als je je zo nodig op de zonden van de wereld moet richten of op jouw eigen zonden, dan neig je ertoe anderen voor jou verantwoordelijk te maken. Je zadelt anderen of iemand anders met jouw eigen verantwoordelijkheid op en dus verwijt je. Jij gooit die stenen. Misschien ben je de eerste om ze te gooien. Misschien ben je ook de laatste. Misschien is het een voortdurend patroon dat je dagelijks ontdekt dat je stenen gooit. De stenen die je gooit zijn schuld, het weggooien links en rechts van jouw verantwoordelijkheid.

Geliefden, schuld is nooit het probleem. Als je verwijten maakt, dan kun je weten dat je op een zijspoor zit. Zelfs als je jezelf verwijten maakt, ben je uit de koers. Schuld is een omleiding. Het is als een goocheltruc. Het maakt dat je ergens naar kijkt terwijl er aldoor iets anders belangrijks is wat je niet ziet.

Als je klaagt, dan kook je in je eigen sop gaar. Je zit in een kookpot van een kannibaal en klaagt erover dat het water te heet is. Kom uit die kookpot, geliefden. Houdt op erin te zitten. Geen klachten meer. Zegeningen nu van jou.