Wie kan God in een definitie gieten? Wie kan zeggen wat Liefde precies is? Wie bepaalt wat Eenheid is? Wie is er om dit te definiëren?

God , Liefste, Eenheid kan niet eens beschreven worden, laat staan gedefinieerd worden. Beschrijf Mij , als je kan. Beschrijf een moment, als je dat kan. Beschrijf beschrijven, als je kan.

Prachtige kunst en muziek en literatuur en babies en blaadjes aan de bomen komen dicht bij het beschrijven van het Onbeschrijflijke. En toch kunnen zelfs Grootsheid en Onschuld het Onbeschrijflijke niet beschrijven. Zelfs Grootheid kan niet eens een deuk maken in datgene dat geen markeringen heeft. Onschuld probeert niet.

Wie kan gaten maken in Zijn? Wie kan aanwijzen, datgene wat onmogelijk aangewezen kan worden? Wie kan prikken, dat gene dat onmogelijk gepind kan worden? En toch, en toch ...

Wie is het die het Onvindbare zoekt?

De relatieve wereld bestaat uit praatjes, geliefden. Het Eeuwige en Oneindige hebben geen woorden en zeggen alles. De relatieve wereld overdekt. Het is een poging om te bedekken. De wereld kan Stilte niet omvatten. Stilte is overal. Stilte is overal. Stilte is. Jij bent Ik BEN.

We zijn bewegingsloos, en toch bewegen Wij. Wij bewegen in Stilte, Zelfs als Wij geluid maken. Welke zin hebben de gevoelens, terwijl je van hen houdt?

Op Aarde ben je in een dilemma. Je confronteert jezelf met mysterie. Je bent een defectieve die probeert te onderscheiden. Je bent een Menselijk Wezen, die probeert te zijn, terwijl je al Bent wat je bent. Je wandelt in de Zon, op de roterende Aarde , en waar ga je dan, als je nergens heen kan?

En toch, en toch, je inspireert, en toch, wordt je geïnspireerd. Inspiratie benadert het ontdekken van het Ondefinieerbare dat je zo graag wenst te ontdekken.

Ah, geliefden, er is meer voor jou dan het blote oog kan waarnemen. Er is het Zijn alleen al, en en toch is er meer dan het oog kan aanschouwen. Je probeert te raden naar het Goddelijke.

In al dat dor elkaar gegooide van de Aarde, of je nu denkt dat je ervoor uitkijkt, om het te proberen te doorgronden, probeer jezelf op te richten, je bent op zoek naar Mij. Je zoekt Mij overal. Ik ben overal, en toch vind je Mij niet. Je komt Mij overal tegen, en toch vind je Mij niet. En toch kan je me gelijk waar vinden. Je kan Mij in het park vinden? Je kan mij in het cabaret vinden. Je kan Mij in de kerk vinden. Er is nergens dat je Mij niet zou kunnen vinden. Je hoeft me niet op te graven. Ik ben hier en hier en overal, en toch zoek je en zoek je en vindt Mij niet. Of je vindt Mij per toeval. Wat je niet kan doen, is dat Ik voor je verschijn zonder een Mysterie. Natuurlijk ben Ik al bij je, en Ik verberg Mij niet.

Verberg jij je dan? Speel je ‘koekoek’ met jezelf? Zet je je licht onder een paddestoel?

Is het omdat je niet van Mij houdt? Ik hou onveranderlijk van je. Dus, kom maar naar Mij toe, en wees degene die Ik ben. Wees de liefde, die Ik ben. Wees wie ik ben. Wees Mij. He weet dat je gelijk welke rol je maar wenst kan hebben. Je hebt tot nu toe enkel stukje gespeeld. Wil je de Ster zijn? Wil je aan het firmament schitteren? Niet omdat je roem of bekendheid of gelijk wat wnest, helemaal niet, maar gewoon om te stoppen met acteren en Mij te zijn.

Er is geen einde aan de regenboog, geliefden. De regenboog is oneindig, en jij bent daar al. Sta op, en verklaar jezelf. De vader is niet ver van het kind. Het kind staat in de schoenen van de Vader. Het zit in de Vaders stoel. Het kind en de Vader zijn Eén.