Wat is het toch dat je wil van Mij? Ben Ik jouw zondebok? Ben Ik verantwoordelijk voor wat dan ook en iedere keer als er iets mis gaat met je leven? -- vanuit jouw standpunt is dat zo.

Allereerst, ondanks je gevoelens, gaat alles goed, niet verkeerd. Hoe kan dat zijn, klaag jij. "Hoe kan het zijn dat ik mijn baan verlies en mijn huis en mijn familie? God, wordt U, wat ons betreft, fatalistisch? "

Je hebt het gevoel alsof er een soort van samenzwering gaande is geweest, alsof Ik de voorstander ben van alles wat je niet bevalt.

Zeker is dat de wereld het verliezen van een baan, een huis, een gezin als een aanfluiting ziet. Dat wat van jou is, geliefde, kan nooit verloren gaan. Ondanks je menselijke waarneming zijn een huis, een baan en een gezin niet jouw veiligheid. Zeker, jij zult je veiliger voelen met hen dan zonder hen. Jullie noemen hen bezittingen. Een huis is een schuilplaats gemaakt van stro, hout en bakstenen zoals het verhaal van de drie biggetjes gaat. Jij vertrouwt op jouw huis van stro, hout en baksteen. Je denkt dat je in een neerwaartse spiraal zit als de bank het van je afneemt.

Hier is het verhaal, geliefde: Wat er ook gebeurt in het leven, er is iets waar je beter van wordt. Kijk daar naar uit. Kijk naar het goede ervan. Iets is in het verleden gevlogen en jou is een vrijheid verleend.

Je zou kunnen zeggen: "Maar, God, als er winst is, is er ook verlies. U moet dat toegeven. "

Ik geef echt wel toe dat jij verlies ziet en dat je winst ziet, alsof verlies en winst twee stappen zijn van het leven. De twee stappen van het leven zijn liefde en liefde.

Wat je ziet is niet altijd wat je krijgt. Een hypotheek kan te veel op je drukken. Als een hypotheek houder je genadeloos verdrijft uit wat je tot een thuis gemaakt hebt, lijkt dat de veiligheid onder jou vandaan te halen.

Geliefde, een huis is niet jouw veiligheid. Noch is een baan. Noch is jouw familie. Het lijkt er zeker op dat alle drie het zijn.

Ik zeg het nogmaals: Liefde is jouw veiligheid.

Jij zegt: "Maar, God, mijn familie is zeker mijn veiligheid."

Ja, geliefde, dat dacht je. Toen jouw familie wegging namen ze jouw veiligheid samen met hen mee? Hoe zou dat kunnen zijn? Je moet toegeven dat de veiligheid aan de buitenkant helemaal geen veiligheid is.

Jouw veiligheid zit binnenin. Hoe vaak heb je dat gehoord? Wat je ook denkt waar jouw veiligheid op is gebaseerd, is een onjuist idee. Ik weet dat het lijkt voor jou alsof dat zo is, en toch wordt elke dag bewezen, zelfs in de 3-D wereld, dat zelfs zonder jouw liefste dierbaren, je verder gaat. Eén voet wordt gezet voor de ander. Je gaat verder. Jouw dierbaren gaan verder om welke reden dan ook en jij gaat ook verder. Het leven gaat veel over verder gaan. Het leven gaat veel over moed. Moed is een soort van vertrouwen.

Jij zegt: "God, ik weet dat U gaat zeggen dat U de enige zekerheid bent die er is. Niettemin, God, U hebt mij niet beschermd noch bent U mij te hulp geschoten. U hebt me hier onder barbaren achter gelaten. Ik weet dat ik verloren ben zonder U, en toch ben ik op zijn minst enigszins verloren zonder alle verlorenen die hun zegje en hun manier van doen hebben gehad en naar andere gebieden zijn gegaan. "

Des te meer reden voor jou, geliefde, om in de pas te blijven met dierbaren. Om welke reden dan ook hebben zij zich bevrijd van grenzen, en dat moet jij ook. Om het even wat jou op één plek houdt is een grens. Je leert om los te laten. Soms dwingt het leven je los te laten. Loslaten betekent dat je erkentelijk bent voor al het goede dat er in de wereld is om los te laten. Houd liefde vast. Laat gehechtheid los.