Als je geen taal had en de woorden waarvan taal gemaakt is, waar zou je dan in denken? Als jullie geen taal hadden, geliefden, hoezeer taal ook geliefd en gewaardeerd wordt, dan zou je misschien niet volledig in het concept dat nu genoemd wordt leven. Toch? Waar denk je in behalve in woorden? Ja, natuurlijk, er is een dimensie van gedachte vóór en verder dan woorden. Zonder taal zouden er geen namen zijn voor de beelden die je voor je ogen ziet. De beelden zouden bekend zijn en er zou naar gewezen worden en toch niet met woorden genoemd.

De mens overal is een schepsel dat spreekt. Wij zijn geenszins van plan taal in te trekken zelfs als dat al mogelijk zou zijn. Eerst kwam wijzen en toen namen voor alles waarnaar gewezen werd. Ik veronderstel dat We taal kortschrift zouden kunnen noemen en tegelijkertijd langschrift. Wat een wonder is taal!

Er is iets aan de tong en lippen en adem en hart dat geluiden wil maken en er is iets aan het menselijk oor en hart dat geluiden wil horen. Voeg hierbij het wonder dat taal ook geschreven kan worden.

En dus voegde taal zichzelf toe aan wijzen en geluid zegende het oor en het hart vond het leuk. En toen, er is iets met de hand, wil de hand met de opponeerbare duimen dat de geluiden door zijn vingers gaan. Harten overal willen ook de aanraking van taal voelen net zoals het oor en hart de taal willen horen vloeien.

Lijkt dit jou niet dat golven van evolutie alles op Aarde zegenden en de Aarde blij is geluiden te horen en ze op haar zand geschreven te voelen? Van water tot land en van zee tot zee en weer terug, wordt taal gehoord, en alles lijkt weer een golf te zijn die vloeit de ene na de andere? En toch wordt het water overal Oceaan genoemd of meer of rivier of kraanwater. De basis-Aarde en haar zeeën smachtten ook naar namen en ernaar om zichzelf genoemd te horen in elke gedroomde taal die bedoeld leek te zijn er te zijn.

Geschreven met een stok in het zand of een potlood op iets hards of met computertoetsen, is geschreven taal een gevoel van aanraking. Taal in de een of andere vorm omarmt alle zintuigen. Kun je niet de woorden proeven die je spreekt en hoort en ze voelen? Kun je niet verder zien dan woorden? Heeft niet elk gedicht zijn eigen zelf?

De fysieke zintuigen zijn zijwegen naar het hart. Wat is er zoeter dan de stem van een geliefde en zijn aanraking en zicht? Een geliefde is zoet als een roos en een andere zoet als seringen. Wat is een ongeziene aura anders dan een combinatie van alle zintuigen ervaren in een groter gevoel, maar toch omarmd door alle bekende zintuigen zowel als de geest en het hart?

Hoewel taal beperkt is, is taal jouw uitweg. Zelfs als taal vele dingen betekent, is het jouw route naar meer begrip. Er is leven vóór woorden en verder dan woorden, en taal zal helpen jou daar te brengen. Begrip is zoet. Spelen met woorden is als spelen met muzieknoten en dus wordt de grote muziek van taal ook gespeeld. Woorden voelen goed op de tong, en woorden maken muziek, en taal presteert uitmuntend.

Taal gaat snel en langzaam en er tussen in. Taal kan een race zijn of stil blijven of snel of langzaam en stil. Taal is altijd nieuw op grond van het bewustzijn dat hem spreekt of hem hoort of hem leest. Taal is een sprong van bewustzijn.

Taal komt uit de Stilte van de Diepten van de Wijde Oceaan van Onmetelijkheid en Eenheid en al deze onbeschrijflijke Waarheden die woorden proberen te zeggen.