Er zijn gedachten en er zijn veel aspecten aan gedachten. En dienovereenkomstig is de Ene Wereld Eén Gedachte met veel aspecten eraan.

Als je er welbeschouwd naar kijkt, zijn er niet echt meningsverschillen. Er zijn verschillende aspecten, net zoals in het verhaal van de blinde mannen en de olifant. (Iedere blinde beschrijft de olifant anders, vert.)

En dus zien twee of meer het anders. Twee of meer voelen het anders. Wie heeft het recht om te zeggen dat het goed is, en waarom maakt het zo veel uit of überhaupt iets uit?

Op veel plaatsen in de wereld is het leven een wedstrijd. Iedereen wil een tien krijgen. Iedereen wil een kampioen zijn. En iedereen op Aarde, elke persoon, is een kampioen op zijn/haar manier. En er zijn ook kampioenen andersdenkenden.

Iedereen probeert de wereld te ontplooien en zijn plek erin te vinden. Niemand voelt zich helemaal thuis in de wereld. Allen zwierven naar binnen, om het zo te zeggen, en allen zijn verward door wat er gebeurt en de vele interpretaties van alles dat plaatsvindt. Er zijn zo veel wonderen in de wereld, waarom zijn argumenten zo op de voorgrond, als het Leven in de wereld toch al snel genoeg voorbij is.

En toch zijn oorlogen gevoerd. Oorlogen tussen naties. Oorlogen tussen families. Oorlogen tussen vrienden. Oorlogen tussen verkopers en kopers. Iedereen heeft zijn of haar eigen visie, maar het is niet waar dat de twee nooit aan elkaar tegemoet zullen komen.

En toch lijkt het dat er in de wereld gevechten zijn die moeten worden uitgevochten, maar zijn er geen andere manieren om een oorlog te winnen behalve uitvechten?

Op dit moment zijn er bedrijven die ervoor vechten om vast te houden waaraan ze nu vasthouden en meer te verkrijgen. Zijn zowel bedrijven als landen aan het proberen om de wereld over te nemen? Aan welke kant iemand toevallig staat, hij houdt eraan vast alsof zijn lieve leven ervan hangt. En het is onbegrijpelijk voor beide kanten dat een ander zich verwaardigt om te geloven in de juistheid van zijn standpunt als het tegenovergesteld is aan zijn eigen. Is dit echter ook niet het geval met de kleine ruzies?

Welke twee mensen die samen leven vinden hetzelfde leuk, wassen af op dezelfde manier, zetten vaat weg op dezelfde manier, hechten waarde aan hetzelfde in alles. Juist de veelheid van de wereld, een van de grote vreugden, wordt een punt van geschil.

Er wordt veel vast gehouden aan het leven zoals het is, veel gehechtheid aan hoe de dingen zijn geweest en je wilt dat ze hetzelfde blijven. Ooit was het zo, dat paarden de belangrijkste vorm van vervoer waren. En dan waren er auto's. Ooit was het zo, dat treinen en schepen de koningen van de openbaar vervoer waren, en nu zijn er straalvliegtuigen.

Ooit was het zo dat alles met de hand werd geschreven. Ooit was het zo dat er geen schrijfmachines waren. En toen waren ze er. En toen waren er computers en internet.

Een kreet is : "Blijf het zelfde."

Een andere kreet is: "Verder met het nieuwe!"

En toch proberen sommigen in de wereld het tij te keren. Er is een motto: “Blijf bij je standpunt." En anderen zeggen: "Wees redelijk."

Er is woede en weerstand. Boosheid is altijd een vorm van verzet. Overeenstemming wordt te vaak gezien als capitulatie en een compromis draagt niet altijd een goede naam.

De relatieve wereld stapelt verandering op verandering.

In de wereld als geheel, zijn velen toeschouwers zonder een gevoel van het hebben van een stem. Maar toch, elke dag, heeft iedereen op Aarde een stem, want hoe jij stemt, zo is de wereld. Hoeveel van je leven is vrede en hoeveel van je leven is oorlog? Hoeveel van je leven is vechten met jezelf, jezelf trekken en duwen in deze richting of die?

En toch, Mijn Wil geschiede, en Mijn Wil is voor Vrede en Welbehagen, het einde van het conflict en de komst van de omarming.