Ware vrijheid is vrijheid van het verleden.

Ja, natuurlijk, verplichtingen die jou vanuit het heden buiten jou worden opgelegd bestaan ook. Natuurlijk zou je liever vrij zijn jezelf te uiten en te zijn waar je wilt zijn en wanneer en hoe, en nooit in het minst jouw werkelijke gedachten en hoe jij je voelt te hoeven verbergen. Jezelf verbergen is hetzelfde als opgesloten zijn.

Tegelijkertijd, zelfs als je opperste vrijheid in de wereld hebt, zolang je aan het verleden vastzit, ben je niet vrij. Je hebt het verleden dat over je schouder kijkt, jou zegt wat je doen moet en hoe je moet zijn. In de greep van het verleden ben je niet vrij. Je bent een gehoorzame soldaat die automatisch reageert. Hij salueert. Hij volgt orders op. Het verleden is een toezichthouder die geen ongehoorzaamheid verdraagt. Wat eens was, is er nog steeds, tot jij jezelf vrij maakt van het verleden. Je hebt inderdaad een verleden.

Dit is niet de eerste keer dat je gehoord hebt dat je niet reageert op wat er nu gebeurt, maar in plaats daarvan reageert op wat eens was. Het kan heel goed zijn dat je je niet van bewust bent van waarop je reageert. Je denkt dat het iemand of iets in jouw heden is waarop je reageert. Echt, als je vrij zou zijn, dan zou je anders reageren. Je zou anders zien en je anders voelen. Als er iets nadeligs gebeurt, lijkt het alsof het voor jouw eigen ogen gebeurt, maar je bent geprogrammeerd en je handelt vanuit het ongeziene, misschien niet herinnerde verleden. Het is niet zo’n goede zaak om op automatisch te staan, want je wordt belast.

Het verleden heeft geleid tot wat een instinct in jou lijkt te zijn en dat is reageren op een gebruikelijke manier. Je bent je er misschien niet van bewust dat iemand jou vandaag herinnert aan iemand uit het verleden die onvriendelijk tegen je was toen je jong en weerloos was, en nu ben je op je hoede.

Geliefden, waarom zou je op je hoede zijn tenzij iets uit het verleden jou zo gemaakt heeft? Wat zou je moeten verdedigen als je niet zo diep geraakt zou zijn in het verleden? Vandaag doet iets uit het verleden jou ontploffen.

De stieren in stierengevechten worden opgepord om te vechten vanwege de kleur rood of vanwege het zwaaien van het doek. Ergens lijkt de stier geen andere keuze te hebben dan te vechten. Hij kan niet zien dat hij gewoon weg zou kunnen lopen en helemaal niets zien om over te vechten. Of je nu de schuchtere muis bent of de wilde tijger, er zou gezegd kunnen worden dat je getraind werd om zo te zijn en dat je gewoon niet in staat geweest bent om los te laten en eerst lief te hebben. Je hebt misschien je hele leven besteed aan reageren en bent niet in staat geweest initiatief te nemen, zo ben je in het verleden geworteld.

Je zou kunnen zeggen dat het goed is op automatisch te staan als het op beleefdheid aankomt. Daar valt iets voor te zeggen, maar wat zou het bevrijdend zijn om op natuurlijke wijze op beleefdheid te reageren, of wie of wat er ook op je pad komt te verwelkomen. Het is werkelijk bevrijdend in het heden te lachen, niet als verdediging en niet als gewoonte, maar vanuit innerlijke vreugde op dit moment.

Ik vertel je niets nieuws.

Ja, wat zou het geweldig zijn als je zou kunnen reageren op wat er gewoon voor je is. Wat zou het heerlijk zijn als je alle wonden los zou kunnen laten, die welke je je herinnert en die welke je je niet herinnert, en er ongeschonden en zonder littekens uit zou komen. Zonder wonden, zou je tot rust komen. Spanning zou verdwijnen. Je zou zo fris zijn als een lentedag. Je zou je nog steeds herinneren wat je je uit het verleden herinnert, en toch zou je er vrij van zijn. Je zou vrij zijn.