Trouw aan Mij zijn is hetzelfde als trouw zijn aan jezelf. Er zit Waarheid in het concept dat het niet jouw wil is, maar de Mijne. Tegelijkertijd, op de diepe diepe niveaus van de Waarheid, zijn Mijn Wil en jouw Wil Eén. Er is geen verschil tussen hen. Alleen aan het oppervlakte niveau, slechts zo ver als jouw bewustzijn zich kan verdiepen, is er enig verschil. Slechts voor zo ver als jij kunt zien kan enig verschil bestaan.

Waarheid is Waarheid. De ultieme Waarheid is dat Wij Eén zijn. De ultieme Waarheid is dat de overeenkomst absoluut is. Dat is de Waarheid, echter niet de Waarheid zoals het wordt gezien in de relatieve wereld, die oppervlakte waar jij op schaatst.

Aan de oppervlakte van het leven, is wat jij zoekt de bevestiging dat er van jou gehouden wordt. Tussen de oppervlakte en de diepte zijn er lagen van Waarheid volgens jouw waarneming - of misvatting.

Ik heb lief, en, ondanks wat je zou kunnen voelen op een bepaald moment, is de Waarheid dat Mijn vermogen om lief te hebben en jouw vermogen om lief te hebben een en dezelfde zijn. Wat Ik ben, ben jij. Dat jij jouw waarneming inkort, terwijl je op Aarde bent, verandert het feit van wat jij werkelijk bent niet. Je bent veel meer dan jij op dit moment ziet. Onder de felle zon, ben jij voorzichtig met hoe jij je ogen open doet. Je ogen kunnen de Helderheid van de Zon niet in een keer verdragen. Dat betekent niet dat de Zon er niet is. Het betekent gewoon dat je ogen traag zijn bij het wijd open doen. De Zon is de Waarheid, en toch zijn de ogen voorzichtig, of bieden zelfs weerstand tegen de Zon.

Waarneming, echter, verandert niet de Werkelijkheid. Waarneming is slechts waarneming. We kunnen jouw oogleden beschouwen als paraplu's die langzaam opengaan. Dit betekent niet dat jouw oogleden niet helemaal open kunnen gaan. Natuurlijk kunnen ze dat. En, natuurlijk zullen ze dat.

Je hebt alleen alle zegeningen vlak voor jou nog niet gezien. Ze zijn er, echter nog niet zien.

Jij bent echter iemand die probeert te zien wat er altijd vlak voor je geweest. Je hebt een vage herinnering aan de Waarheid. Je bent verbijsterd dat jij zonder het gewaarzijn van de Waarheid bent. De Waarheid is een herinnering geworden die jij nog niet echt naar de oppervlakte kunt brengen. Zij is begraven en, nog steeds, zelfs in vaagheid, komt iets van de Waarheid in jou naar boven. Wat je zoekt is wat je al weet en toch nog niet echt aangekondigd hebt bij jezelf. Het is daar binnenin je, zoiets als moed die wacht op een kans om zichzelf uit te drukken.

En, dus, ben jij een zoeker naar hetgeen waar jij jezelf tot nu toe voor hebt verblind. Jouw erkenning zal zijn als een veld van madeliefjes die schijnbaar allemaal tegelijk bloeien. De tijd zal komen dat jij je afvraagt hoe het komt dat je de madeliefjes niet eerder zag. Ze waren binnenin jou aan het ontluiken.

Madeliefjes zijn de ogen van de dag, zo te zeggen. De bloemen zijn de zon die binnenin jou schijnt. Je hart is vol zonlicht en ontluikende bloemen die de zon binnenin jou bereiken. Alle blaadjes zijn binnenin jou en kunnen op elk moment worden geplukt. Het enige wat je hoeft te doen is je ogen te openen, je hart te openen, jezelf te openen als een zonnebloem voor de stralende zon.

Je weet al dat jij je op de horizon van iets prachtigs bevindt. Je weet dat je zo dichtbij bent, zo dicht bij Mij en zo dicht bij jezelf. Jij bent op de rand. Jij bent op de rand van de top. Jij bent op de top en hebt nog niet durven kijken waar je werkelijk bent. Je blijft een berg beklimmen terwijl jij altijd op te top hebt gewoond. Je bent al opgestegen. Je hebt het alleen nog niet helemaal begrepen. Toch zul je het gaan begrijpen. Jij stijgt echter naar de plek waar je altijd geweest bent en bent nog nooit ergens anders geweest. Welkom.