Assepoester kwam uit de as te voorschijn, en soms is het leven net zo. Wanneer je het het minst verwacht, verschijnt een prins van licht en liefde. Voor Assepoester leek het alsof de prins van buitenaf haar leven in kwam, een onverwachte zegen van de wereld, maar toch was zij het die naar het bal ging en de prins ontmoette.

Het is altijd zo dat er een licht in jou aangaat. Assepoesters voet paste in het glazen muiltje, en haar leven werd verlicht.

Liefde die je ervaart, verliefd worden, is iets wat je ontdekt, ja, maar het is altijd in jezelf dat je de liefde ontdekt, in je eigen hart dat op je wacht om haar te ontdekken. Jij zorgt dat het gebeurt. Jij bent het die oplicht.

Als de vlam van de liefde lijkt te worden uitgeblazen door de wind, je begint te voelen dat jouw liefde niet echt was – dan was Jouw liefde van binnenuit niet echt. Je had een verkeerd beeld. Het was jouw beeld. Je zocht naar iets wat de liefde je kon geven. Iemand of iets had de liefde, die jouw eigen was, van binnenuit naar buiten gebracht, en toch had jouw liefde – Ik spreek over de liefde binnenin jou – een verkeerd gezicht. Misschien voel jij je verraden, maar de persoon die het goede gevoel naar buiten bracht in jou heeft je niet verraden. Jij hebt jezelf verraden. Je was in feite verliefd geworden op jezelf voor een tijdje, en toen was het een fiasco, omdat degene die schijnbaar een licht op jou scheen niet hetzelfde bleef en niet meer het beeld van jou handhaafde dat je leuk vond om naar te kijken en dat zo veel voor jou betekende.

Een schooljongen wordt verliefd. Zijn hart is gebroken. Hij is er zeker dat hij kan nooit meer iemand kan lief hebben zoals hij hield van dit ene meisje met bruine krullen. Haar ogen lichtten de zijne op. Haar aanwezigheid zorgde ervoor dat hij een licht aanstak in zichzelf. Er zal nooit een ander zijn zoals zij. Dat is waar, er zal geen zijn zoals zij.

Maar al snel genoeg, ondanks zijn gezworen liefde, komt er een ander meisje op het toneel en verovert schijnbaar zijn hart. Zijn hart wordt weer overgenomen door een ander beeld van zichzelf in het gezicht van een ander. Het is natuurlijk een verlicht beeld van zichzelf dat de schooljongen ziet. Het meisje is een trigger. Het is zijn eigen hart dat hij ontdekt. Het meisje met bruine krullen ontvlamt zijn hart. Hij doet het, maar hij denkt dat het het meisje is.

De jongen is het object van zijn eigen liefde. Hij is Narcissus die in de spiegel van het meer kijkt. Narcissus die nog nooit eerder zijn spiegelbeeld heeft gezien, wordt direct verliefd op het beeld van zichzelf dat naar hem opkeek vanaf de oppervlakte van het meer. Narcissus is zo ingenomen met zijn evenbeeld, dat hij in het meer valt en de Narcisbloem wordt, die langs de kant van het water groeit, waar hij zijn afbeelding kan blijven zien.

Narcissus is niet de enige die in een meer van zichzelf valt. Sommigen die Mijn woorden lezen, hebben zichzelf ook weerspiegeld gezien in een ander en nog een ander en nog een ander. Je hebt misschien gezien dat je hart gebroken is, en dat je nooit zult herstellen. In zekere zin, zolang je een ander verantwoordelijk houdt voor de liefde in je eigen hart, zul je nooit herstellen. Jij herhaalt de hele scène, alleen met verschillende personen, en dan zul jij jezelf weer teleurstellen.

Liefde komt van binnenin je. Het zal goed voor je zijn om van jezelf te houden in een grotere betekenis dan Narcissus deed. Hij werd verliefd op een uiterlijk beeld van zichzelf. Nu is het aan jou om van jezelf te houden, zodat jij van anderen kunt houden op een manier waar jij, tot nu toe, niet in staat was. Houd meer van je Ware Zelf, en je zult de liefde zelf worden. Je zult gewoon liefhebben en niet zo overweldigend afhankelijk zijn van het beeld dat een ander je voorhoudt. Niet langer zal er ontrouw zijn in jouw leven, omdat je trouw zult zijn aan de liefde en jij zult niet alles verlangen wat je van een ander verlangt om te bewijzen dat je de liefde waardig bent. Je zult de waarheid over de liefde in jezelf bewijzen. Je zult uiteindelijk trouw zijn aan jezelf en een groot licht op Aarde laten schijnen en op al degenen op wie je oog valt.