God heeft oneindig veel geduld en neemt niets kwalijk, toch is het geen geduld dat God heeft. Geduld heeft een ongeduldige kant. Geduld is geduldig ondanks zijn ongeduld. Ongeduld is de donkere kant van geduld. In Werkelijkheid, heeft God geduld noch ongeduld. God wacht niet. God tolereert niets. Mensen klakken met hun tong en verdragen dingen onder het mom van geduld, wat gewoon een andere kant van ongeduld is. God weet beter.

Waarop kan God wachten als er geen tijd is om in te wachten? God tikt niet met Zijn voet, wachtend tot jij jezelf vervult. God weet al dat je vervuld bent. Hij weet dat je al bij Hem in de Hemel bent. In de Hemel tikt niemand met zijn voet.

Op Aarde verwijt niemand een baby dat hij niet loopt. En dus verwijt Ik jou niet je veronderstellingen en jouw onvermogen om net zo ver te zien als Ik zie. Ik weet dat jij zo ver zult zien. Ik weet dat je gewoon in babystapjes van de evolutie bent en dat je zo snel klimt als je kunt. Zelfs als jouw klim naar aardse maatstaven langzaam gaat, weet Ik dat je zo snel klimt als je kunt. Ik weet ook dat je sneller zult klimmen. Ik weet dat je in een oogwenk hier zult zijn, en je zult vergeten hebben dat je altijd dacht dat je niet precies hier bij Mij was. Je zult uit je kleurloze droom ontwaakt zijn, want je droomde als het ware alleen maar in grijs. Je droomde in nevelen. Moet Ik daarom ongeduldig zijn? Moet Ik je vergeven? Waarom? Omdat je de droom had die je had en alle tijd in de wereld nam om te ontwaken? Zeker, Ik begrijp dat jouw reis jouw reis is. Het is niet die van iemand anders.

Ik ben nooit opgehouden jou te omarmen. Ik pauzeerde nooit. Ik zag jou nooit zoals jij jezelf lijkt te zien. Ik zie alles. Ik weet alles. Ik heb meer dan een visie. Ik zie Werkelijkheid. Deel van de Werkelijkheid is, dat ook jij zult zien. Je begint nu te zien. Je bent halverwege de berg. Je bent al voorbij het punt waarvan geen terugkeer meer mogelijk is. Geen terugkeer naar voorbije illusie voor jou. Je glijdt niet terug, geliefden. Je blijft klimmen. Jullie val van genade is maar illusie. Je bent in illusie gedompeld geweest. Zelfs een theezakje komt uit de pot waar het in zat. Weet je niet dat je veel meer dan een theezakje bent? Zo heerlijk als thee in een theezakje of zonder theezakje ook is, jij bent veel groter. We zouden kunnen zeggen met een achterliggende gedachte, dat jij Mijn kop thee bent. Ik heb jou lang geleden gezet, en je bent ongeveer klaar. Begin je het te voelen? Voel je jouw gereedheid? Begin je te voelen dat je op de bergtop bent en een kijkje neemt naar alles wat er vanaf de bergtop te zien is? Je bent zo dichtbij. Het gaat nu moeiteloos. Het is gewoon een kwestie van je ogen open doen en kijken wat er is. Het is niet echt een grote verworvenheid. Natuurlijk is het contrast groot. Het contrast tussen wat je dacht en wat inderdaad waar is, had niet groter kunnen zijn. De afstand was een mijl breed. De vermeende afstand was zo ver als maar zijn kan, en toch was er helemaal geen afstand. De geest stelde zich afstand voor. De geest kon niet helemaal bevatten dat een en een Eén is. De geest had een rekensysteem waar het niet uit kon komen.

Nu kan hij dat wel. Nu zal hij dat. En jij en je geest zullen om de grap lachen als je hem eenmaal door hebt.