Hoewel Ik stil ben, ben Ik nooit sprakeloos. Ik spreek in een taal die dieper gaat dan woorden. Ik spreek in een universele taal. Ik spreek in de vibratie die ten grondslag ligt aan alle talen. Het is een geluidloos geluid dat trilt. Ik heb de Schepping met geluid geschapen, en Ik onderhoud dat wat Ik heb geschapen met geluid. Zelfs een molecuul klinkt. Klokken zijn niet het enige instrument dat galmt. Al het bestaande in de wereld is een geluidstrilling. Een trilling heeft een ritme. Een ritme beweegt. Het herhaalt zich. Het echoot zelf.

Er wordt gezegd dat Ik, God, niet kan worden gezien. Jij ziet de hele tijd replica's van Mij.

Als je de Oceaan ziet, wat zie je?

Als je de woestijn ziet, wat zie je?

Als je een glas water ziet, wat zie je?

Als je een zandkorrel ziet, wat zie je?

Als je een glimlach ziet, wat zie je?

Als je een kind ziet, wat zie je?

En als je in iemands ogen kijkt, wat zie je?

Je ziet het bewijs van Mij.

Als je de zon op je rug voelt, wat voel je?

En als je de wind op je rug voelt, wat voel je?

En als jij je goed voelt, wat voel je?

Als je liefde voelt, wat voel je?

Indien Ik Overal binnenin Alles en Iedereen ben -- waar ben Ik dan niet?

Als jij hartelijk kunt lachen in goed gezelschap, met Wie ben je aan het genieten?

Wanneer jij jogt, met Wie ben je aan het joggen?

Nu kan het zijn dat jij, want Ik ken je heel goed, gaat vragen:

"Hey, God, als ik in slecht gezelschap ben, met Wie ben ik dan samen?"

Ik zeg: "Je bent bij Mij. Je bent nooit zonder Mij. Nooit. Zelfs als je bang bent, ben Ik bij jou. Als jij je alleen voelt, ben Ik bij jou. Wanneer jij je ellendig voelt, ben Ik bij jou. Om Hemels wil, Ik ben in jouw innerlijk. In elk atoom, BEN IK. In elke cel van jou, BEN IK. In elke hap van voedsel dat jij eet, BEN IK. Ik ben jouw diepste wezen. Wij delen Zijn. Dat betekent dat Wij ZIJN. Jij BENT. Jij en Ik ZIJN. Er is geen jij en Ik. Er is Ik. Wij zijn Eén. Ik word Een Opperwezen genoemd. Jij wordt geen Opperwezen genoemd, en toch, als Wij Eén ZIJN, wat kun jij zijn?"

Oké, Ik neem aan dat je een minder dan bewust Opperwezen genoemd kunt worden. Het is niet zo dat je niet de hoogten hebt bereikt. Het is zo dat je niet de hoogte ziet waarop je staat. Menselijke fout, geliefde. Je hoeft geen fouten te maken. Het is niet waar dat het menselijk is om fouten te maken. Waar, de menselijke wezens hebben zichzelf voor de gek gehouden. Ze hebben zichzelf voor de gek gehouden met denken dat ze niet kunnen zien. En toch, misschien is niet zien niet eens een fout omdat het niet zien de mogelijkheid van het zien bevat. Je bent op weg naar het zien, naar erkennen, naar Zelf-Realisatie. Je ontdekt waar je bent en Wie je bent.

Het is niet zo dat de lichten aan gaan. De lichten zijn altijd aan geweest. Het is gewoon dat jij blind bent geweest voor het felle licht dat jij bent. Jij, Die altijd in het Licht bent geweest, ziet het niet omdat het idee van een dergelijke Licht te verblindend voor jou is.

Het is alsof je, laten we zeggen, een honderd miljard biljoen dollar gepresenteerd kreeg. Je kon het niet zien omdat jouw denkgeest niet kon omgaan met al die rijkdom. Het is net zo iets als dat je niet in staat bent om jouw autosleutels te zien die recht voor je neus liggen. Het verschil is dat je weet dat je autosleutels hebt.

Wat betreft jouw Glans, wat betreft de Werkelijkheid, wat betreft Oneindigheid en Eeuwigheid, dat kon je niet begrijpen, of liever, jij kon niet aan het idee vasthouden. Wat voor ideeën die je ook hebt gehad over jezelf, ze zijn niet genoeg.