Wanneer je hart inzakt, blijf je achter, jij kunt je hart niet bijhouden. Je haalt het naar beneden. Je belast het.

Jouw hart is er altijd helemaal klaar voor. Laat het los. Stop met het naar beneden te drukken.

Jij was bang om jouw hart te laten gaan. Je blijft het voedsel afmeten, dat je aan je hart geeft en je vindt dat het niet genoeg is. Laat je hart het voedsel voor zichzelf zoeken. In plaats van je hart te vertellen, "Vooruit," wat het wil horen, heb jij je hart verteld: "Het is beter om in te houden. Het is beter om stapsgewijs te gaan. Je kunt beter niet meer liefde weggeven dan je krijgt. Nooit. Houd vast aan wat je hebt. Wees er zuinig mee."

Maar hoe zou het zijn als jouw hart een paard is, die de bergen op rijdt en over de zeeën kan gaan? Maar hoe zou het zijn als je hart een brug is, zodat anderen elke afstand kunnen overbruggen? Wat als je hart is bedoeld om een gever te zijn en geen terughouder te zijn? Waarom zou jij een verzacht hart willen verharden? Waarom zou je dit doen onder de valse voorwendsels, dat jij je hart wil beschermen?

Geliefden, jullie beschermen je ego.

Ja, jouw identiteit is liefde maar niet de liefde die naar je toe komt. Jouw identiteit is de liefde die je geeft. Soms is stil zijn de liefde die je geeft. Soms hoef je niet op het podium te staan. Je kunt de toneelknecht zijn die rustig het toneel verlicht. Je kunt zelfs de achtergrond zijn. Je hoeft zeker niet de ster te zijn. Maar toch dacht je dat. Je dacht dat je midden op het podium moest staan. Dring niets op aan je mooie hart wat aan het ego toebehoort. Het is niet jouw hart dat alle aandacht wil. Het is je kleine zelf wiens naam ego is.

Jij staat jezelf toe om de boze stiefmoeder te zijn, die in haar spiegel kijkt en iedere dag aan haar zelf vraagt: "Wie is de mooiste van iedereen in het hele land?" In jouw geval vraag je: "Wie is de mooiste in mijn kleine wereld?"

Wanneer er niet genoeg aandacht op jou gevestigd is, kun je pruilen. Je pruilt omdat je voelt dat er iets mis is wanneer je niet alle aandacht krijgt die je verdient. Ik betwist jouw verdienste niet. Ja, jij verdient alle aandacht van de wereld, maar toch, dat is niet het spel dat gespeeld wordt. Het spel is niet Solitaire. De naam van het spel is Liefde en liefde is geen wedstrijd.

Je hebt niet over jezelf gedacht als concurrerend, maar hoe zou je het willen noemen als je eens goed naar jezelf kijkt in de spiegel? Je hebt met iedereen geconcurreerd, en je hebt met jezelf geconcurreerd. Je hebt zeker nooit gedacht over jezelf als zijnde de boze stiefmoeder in het sprookje. Dat was iemand anders, maar toch, jij was degene die in de spiegel van een sprookje keek.

De boze stiefmoeder had veel aandacht nodig, is het niet? Ze was zo behoeftig dat ze het nodig heeft om de mooiste van allemaal te zijn. Ze had zoveel aandacht nodig, dat ze moest worden bewonderd. Ze stelde bewondering gelijk aan liefde, en, zo lijkt het, dat doe jij ook. Geliefden, het middelpunt zijn van de belangstelling is een slecht alternatief voor liefde. Je verdient het om een stille gever van liefde te zijn, niet door de mooiste te zijn of het beste van alles in de wereld. Jij bent een drager van liefde. Dat betekent dat je haar draagt. Jij bent een middel van de liefde. Wees een stralende ster die gelukkig is, die gewoon kan schitteren, waar je ook bent en op welk nummer in de lijst van de attracties jij ook staat. Denk niet dat dit een offer is, tenzij je gelooft dat het opgeven van het ego een offer is. Je hoeft niet de kaars te zijn. Het is prima om de kandelaar te zijn.