Hoe zal Ik dit zeggen? Ik zal het zo zeggen: Je bent altijd op het puntje van Mijn tong. Je bent in elke gedachte van Mij, en Ik neem Mijn ogen nooit van jou af. Ik kijk in de spiegel van Mijzelf en Ik zie jou. Ik zie jou heel goed. Ik zie jouw licht, dat het Mijne is en Ik geniet ervan.

De hele tijd, denk Ik, kunnen We zeggen dat jij je Mij verbeeldt, Mij zelfs fantaseert. Hoe dan ook, jouw hart voelt het kloppen van Mijn hart. Soms is Mijn liefde voor jou voelbaar voor je. Er is een opwinding, een gevoel van iets moois. Het is misschien maar een spoor van Mijn liefde voor jou. Zelfs een spoor van Mijn liefde is voldoende voor de dag. Zelfs als je maar een druppel van Mijn liefde voelt, weet je dat ze geconcentreerd is. Zelfs een druppel van Mijn liefde gevoeld is een leven lang genoeg voor je.

Ik heb het nu over wat jij waarneemt. Ik heb het niet over de totaliteit van liefde die Ik geef. Denk je werkelijk dat Ik Mij beperk in het geven van Mijn liefde aan enige sector van Mijn Mooie Schepping? Gegeven liefde is niet altijd ontvangen liefde, om redenen waarover We eerder hebben gesproken. Jij kunt gewoon niet begrijpen hoe Ik kon verzinnen om lichamen van dierbare geliefden van jou weg te nemen, hun stemmen en aanraking en aandacht van jou weg te vegen, jou berooid achter te laten, of een van de myriade van dingen waarvan jij het Mij kwalijk kunt nemen dat Ik die toelaat.

Net zoals jullie, geliefden, doe Ik zo goed mogelijk Mijn best. Als je de ogen zou hebben om te zien en de oren om te horen enzovoort. Natuurlijk, geef alsjeblieft toe dat zelfs vanuit jullie perspectief Ik in veel gevallen ben uitgeblonken. Intussen, tot je de ogen hebt om te zien en de oren om te horen, denk na over wat jou past en zet de andere mindere attributen bij je weg.

Als je Mij verantwoordelijk moet houden voor ongewilde gebeurtenissen in je leven, dan houd Mij in alle redelijkheid ook verantwoordelijk voor wat jou genoegen doet. Ik zal hier niet in bijzonderheden treden. Ik zal dat aan jou overlaten. Vertel Me gewoon zonder na te denken alle dingen die jou vandaag plezier doen. Maak er een lied van, waarom niet? Of tokkel op je gitaar. Als je een couplet hebt voor elke gebeurtenis in je leven die jou vreugde geeft, hoe veel verzen zou je dan zingen?

Als je nu in diepe rouw bent en niet kunt vergeven wat jij ziet als Mijn wegnemen van jouw geliefde, zul je dan misschien in staat zijn te erkennen dat Ik in de eerste plaats jouw geliefde naar je toegezonden heb? Zul je zo vriendelijk zijn Mij een beetje te bedanken voor de vreugde die jouw geliefde gaf? Zul je Mij bedanken voor je voeten die lopen en je tenen die bewegen en je vingers die typen? Zul je Mij eer geven van de geboorte van baby’s? Zul je Mij eer geven met je lippen die woorden vormen en kunnen kussen? Zul je Mij eer geven voor jouw knieën die buigen? Zul je Mij eer geven voor de buitengewone kans van het leven. Het leven, geliefden, deze verbazingwekkende ervaring die je elk moment van jouw verblijf op Aarde leeft. Zul je Mij eer geven, geliefden, voor kleine en grote dingen?

Is het ooit bij je opgekomen dat, als je in Mijn schoenen zou staan, je misschien zou zeggen dat je je een hoop moeten laten weggevallen? Omdat Ik helemaal in geen schoenen sta, ervaar Ik enkel vreugde in jou. Ik ken niets anders dan vreugde. Vreugde is Mijn beloning voor het scheppen van jou. Zoals Ik een keer eerder zei, of misschien twee keer, is het niet zo dat Ik jouw waardering nodig heb. Wat belangrijk is, is dat jij aanspraak maakt op dankbaarheid voor jouw hart, jouw mooie hart dat Ik zo omhels.